مقايسه اثربخشي الگوهاي درمان فراشناختي و مثبت گرا بر شاخص ولع مصرف در مردان معتاد به داروهاي محرك

Comparing the Effectiveness of two treatments of Meta cognitive Therapy (MCT) and Positive-oriented Therapy (PPT) on index of Craving for Male Methamphetamine users

مقدمه: در عرصه مداخلات در حيطه اعتياد، درمان هاي روان شناختي جايگاه ويژه اي را به خود اختصاص داده اند. پژوهش حاضر با هدف مقايسه اثربخشي دو درمان گروهي فراشناختي و مثبت گرا بر كاهش شدت ولع مصرف در مردان معتاد به داروهاي محرك (شيشه) انجام شد. مواد و روش ها: اين مطالعه نيمه تجربي با پيش آزمون، پس آزمون و گروه كنترل، 45 مرد مصرف كننده مت آمفتامين تحت درمان اقامتي به گونه هدفمند انتخاب و به طور تصادفي در قالب سه گروه كاربندي شدند. برنامه درمان هاي فراشناختي و مثبت گرا به صورت گروهي و به مدت 8 هفته به آزمودني هاي گروه هاي آزمايش ارائه شد. شاخص شدت ولع مصرف در دو مرحله قبل از درمان و دو هفته پس از اتمام درمان ارزيابي شد. داده هاي جمع آوري شده به كمك آزمون آماري تحليل واريانس تك متغيره و آزمون تعقيبي توكي تحليل شدند. يافته ها: هر دو درمان نسبت به گروه كنترل اثربخشي معني داري را ايفا نمودند (p<0.01). همچنين بين دو گروه درماني تفاوت معني داري مشاهده شد و درمان فراشناختي گروهي نسبت به درمان مثبت گرا در كاهش ميزان ولع مصرف موثرتر بود (p<0.05). نتيجه گيري: اين يافته ها بيش از پيش نارسا كنش وري در كاركردهاي اجرايي مصرف كنندگان مت آمفتامين را بيان نمود و لزوم استفاده از رويكردهاي درماني مبتني بر تغيير فرايندهاي ذهني به جاي اصلاح باورهاي ناكارآمد را آشكار مي سازد.

Introduction: psychological interventions have received a special place in the treatment of addiction. The current study was done with the purpose of investigating the effectiveness of Meta cognitive therapy and positive-oriented therapy on decreasing the intensity of craving in male Methamphetamine users. Material & Methods: In A quasi-experimental design with pre-test, post-test and control group, 45 patients (the age range of 18-29 and with average age of 24.2) under Residential treatment center (TC) were selected with Purposive sampling and were assigned randomly into three groups, two experimental groups (n=15) and one control group (n=15). Participants of experimental groups received group Meta cognitive and positive-oriented treatment programs for 8 weeks and participants of control group only received the routine treatment of the center. The index of severity of craving was evaluated in two stages before treatment and two weeks after finishing the treatment. Data were analyzed using univariate variance analysis and Test-Tukey. Results: Results showed there is a significant difference between these two therapeutic groups and group meta cognitive treatment was more effective in reducing craving compared to positive- oriented treatment (p<0.01). Also, both treatments showed significant difference compared to the control group (p<0.05). Conclusion: These findings, more than ever, show the inefficiency in the executive functioning of Methamphetamine users and make the need to apply the therapeutic approaches based on the changing the mental process rather than modifying inefficient beliefs.