تاثير آموزش گروهي به شيوه راه حل محور بر شادكامي نوجوانان دختر محروم از پدر

The Positive Effects of the Solution-Oriented Group Approach on Happiness among Fatherless Female Adolescents in 2015

مقدمه: مولفه هاي روان شناختي نوجوانان (همچون شادكامي) در صورت فوت پدر تحت تاثير قرار مي گيرد. لذا پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي آموزش گروهي به شيوه راه حل محور بر شادكامي نوجوانان دختر محروم از پدر صورت پذيرفت. مواد و روش ها: روش پژوهش حاضر نيمه تجربي با طرح پيش آزمون - پس آزمون و پيگيري با گروه كنترل بود. جامعه آماري اين پژوهش شامل تمامي دانش آموزان دختر محروم از پدر شهر اصفهان در سال تحصيلي 94-1393 بود. براي انتخاب نمونه، با استفاده از روش نمونه گيري در دسترس و تصادفي ساده 40 نفر به عنوان حجم نمونه انتخاب شده و به دو گروه 20 نفري تقسيم گرديدند. مداخلات درماني (رويكرد راه حل محور) بر روي گروه تجربه در هشت جلسه 90 دقيقه اي يك بار در هفته انجام شد. به گروه كنترل هيچ آموزشي داده نشد. پرسشنامه شادكامي آكسفورد به عنوان ابزار پژوهش استفاده شد. داده هاي جمع آوري شده توسط تحليل واريانس با اندازه گيري مكرر مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها: نتايج تحليل نشان داد كه آموزش گروهي به شيوه راه حل محور بر شادكامي نوجوانان دختر محروم از پدر در مراحل پس آزمون و پيگيري تاثير داشته است (p<0.001). بدين معنا كه پس از اجراي مداخله آموزشي، گروه تجربه در مقايسه با گروه كنترل ميزان شادكامي بالاتري را گزارش نمودند. نتيجه گيري: بر اساس يافته هاي حاصل از پژوهش حاضر در كنار ساير مداخلات شناخته شده و استاندارد موجود، مي توان از روش آموزش راه حل محور در جهت افزايش شادكامي نوجوانان دختر

Introduction: Paternal death may have a detrimental effect on the psychological determinants including happiness of people particularly adolescents. Therefore, the present study was conducted to investigate the positive effects of solution-oriented group teaching on happiness in fatherless female adolescents. Materials and Methods: This was a semi-experimental study with pretest, posttest and control group design. All fatherless female students living in Isfahan in 2014-15 were included in this study.. In order to select the sample size, 40 students were selected using a convenient and simple sampling method and were then randomly divided into two groups of 20. While the experimental group received the solution-oriented approach as a therapeutic intervention for 8 weekly sessions of ninety-minute, the control group received nothing. Oxford’s happiness questionnaire was used as the research instrument. The collected data were analyzed through ANOVA with repeated measurements via SPSS 19. Results: The results revealed that solution-oriented group teaching had a positive effective on the happiness of fatherless female adolescents at the posttest and follow-up stages (p<0.001); compared to the control group. Conclusion: According to the results of the current study along with other known interventions and also the present standards, solution-oriented teaching method can be employed to increase the fatherless adolescents’ happiness.