تاثير هشت هفته تمرين تناوبي سرعتي و تركيبي (قدرتي - هوازي) شخصي سازي شده بر ميزان هموگلوبين گليكوزيله (HbA1c) و مقاومت به انسولين زنان ديابتي نوع 2

Effects of EightWeeks of Personalized Alternate Sprint and Combined Exercise (strength and aerobic) Training on Blood Level of Glycated Hemoglobin (HbA1c) and Insulin Resistance in Women with Type 2 Diabetes

مقدمه: ورزش يك جزء مهم از سلامتي و يك شيوه جدايي ناپذير براي مديريت بيماران ديابتي نوع 2 است. لذا هدف اين پژوهش تعيين تاثير هشت هفته تمرينات شخصي سازي شده تركيبي و تناوبي سرعتي شديد بر ميزان هموگلوبين A1c و مقاومت به انسولين زنان ديابتي نوع 2 بود. مواد و روش ها: در اين تحقيق نيمه تجربي 52 نفر از زنان ديابتي نوع 2 بر اساس مقادير هموگلوبين A1c در سه گروه تمرين: تركيبي، تناوبي و كنترل قرار گرفتند. گروه تركيبي دو جلسه در هفته تمرين مقاومتي با 70 درصد يك تكرار بيشينه و تمرين هوازي با 60 تا 70 درصد حداكثر ضربان قلب و يك جلسه در هفته تمرين هوازي انجام دادند. گروه تناوبي سه جلسه در هفته 4 تا10 تكرار آزمون وينگيت 30 ثانيه اي بر روي ارگومتر را با حداكثر تلاش انجام دادند. سطوح شاخص هاي هموگلوبين A1c،گلوكز ناشتا و انسولين اندازه گيري شد. آزمون هاي t وابسته، تحليل كوواريانس و LSD براي تجزيه وتحليل داده ها استفاده گرديدند. يافته ها: هموگلوبين A1c در گروه تناوبي (p=0.002) و در گروه تركيبي (p=0.006)كاهش معني داري داشت. كاهش ميزان گلوكز ناشتا در گروه تناوبي معني داري بود (001/0p<). انسولين سرم در گروه تناوبي (p<0.001) و تركيبي (p<0.001) افزايش يافت. تفاوت شاخص مقاومت به انسولين در گروه تناوبي p<0.001) و تركيبي (p=0.008) معني دار بود. مقادير مقاومت به انسولين (p=0.008) و انسولين (p=0.36) تفاوت معني داري بين گروه ها نشان داد. نتيجه گيري: تمرينات شخصي سازي شده، مستقل از نوع و روش انجام مي توانند اثرات مثبتي بر تركيب بدن وكنترل قندخون زنان ديابتي نوع 2 داشته باشند.

Introduction: Physical activity ‘as a very important part of a healthy lifestyle, is entangled with the therapeutic management of type 2 diabetes. The purpose of this study was to investigate the effects of eight weeks of personalized alternate sprint and combined exercise training on blood level of glycosylated hemoglobin A1C and insulin resistance in women with type 2 diabetes. Materials and Methods: In this quasi-experimental study, fifty-two female patients with type 2 diabetic were assigned to three groups; sprint interval training SIT, combined training and control group according to the HbA1c levels. The combined Group received alternatively 2 sessions per week of endurance training with 70% of one repetition maximum and aerobic exercise training with 60% -70% of maximum heart rate and 1 session per week of only aerobic exercise training. The SIT group received 3 sessions per week of 4-10 reps 30-second Wingate test on the ergometer with maximum effort. Fasting blood glucose, serum insulin and HbA1c levels were then measured. Data analyzing was performed using dependent t-test and covariance and LSD method. Results: The findings of this stusy showed that while the HbA1c concentrations reduced significantly in both SIT (p=0.002) and combined groups (p=0.006), serum insulin levels had a significant increase in these two groups; p<0.001) and p<0.000 respectively. The data also showed that a significant difference in insulin resistance index (HOMA-IR) in these two groups (SIT with p<0.001) and combined group with p=0.008). ANCOVA test showed no significant difference in HbA1c concentrations (F=0.597, p=0.556) and fasting blood glucose concentrations (F=1.853, p=0.171). Conclusion: Results indicated that individualized exercise training courses may have a positive effect on bodily structure and blood glucose control in women with type 2 diabetes.