اثربخشي آموزش راه حل محور بر تعارضات زناشويي و كيفيت زندگي در زوجين شهر اصفهان

Effectiveness of Solution-oriented Teaching on Marital Conflicts and Life Quality in Couples in Isfahan

مقدمه: در سال هاي اخير، توجه به كيان خانواده و عوامل موثر بر آن، موضوع پژوهش هاي متنوعي بوده است. بنابراين هدف پژوهش حاضر تعيين اثربخشي آموزش راه حل محور بر تعارضات زناشويي و كيفيت زندگي در زوجين شهر اصفهان بود. مواد و روش ها: روش پژوهش نيمه تجربي با طرح پيش آزمون- پس آزمون با گروه كنترل بود. جامعه ي آماري پژوهش را كليه زوجين مراجعه كننده به مركز مداخله در بحران و كاهش طلاق بهزيستي شهر اصفهان در سال 1394 تشكيل دادند. 20 زوج به شيوه نمونه گيري در دسترس انتخاب و به صورت تصادفي در گروه هاي آزمايش و كنترل گمارده شدند. ابزارهاي پژوهش شامل پرسشنامه تعارضات زناشويي Sanaei وBarati (1390) و كيفيت زندگي زناشويي سازمان بهداشت جهاني (1996) بود. براي گروه آزمايش، 7 جلسه 90 دقيقه اي هفته اي يك جلسه، آموزش راه حل محور اجرا شد و گروه كنترل هيچ مداخله اي دريافت نكرد. بعد از اجراي مداخله آموزشي، داده ها جمع آوري و از طريق روش تحليل كواريانس مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها: ميانگين و انحراف معيار گروه آزمايش در مولفه تعارضات زناشويي در پيش آزمون (150 ± 6.08) و در پس آزمون (107.8± 5.20) در مولفه كيفيت زندگي در پيش آزمون(60.40 ± 5.06) و در پس آزمون(77.75 ±3.68) بود. ميانگين و انحراف معيار گروه كنترل در مولفه تعارضات زناشويي در پيش آزمون (149± 6.30) و در پس آزمون (93/5 ± 80/150)، در مولفه كيفيت زندگي در پيش آزمون (48/5 ± 10/62) و در پس آزمون (150 ± 5.93) بود. ميانگين مولفه هاي تعارضات زناشويي و كيفيت زندگي پس از ارائه مداخله آموزشي بين دو گروه آزمايش و كنترل داراي تفاوت معني داري بود (0/001>p). نتيجه گيري: بنابر نتايج پژوهش حاضر و پيشينه پژوهشي، مي توان روش راه حل محور را به عنوان روشي كارآمد در كاهش تعارضات زناشويي و افزايش كيفيت زندگي زوجين داراي مشكلات ارتباطي و زناشويي پيشنهاد نمود.

Introduction: In the recent years, family-based subjects have attracted considerable attention from pertinent investigators. Therefore, the objective of the present study was to determine the effectiveness of solution-oriented teaching on marital conflicts and life quality in couples in Isfahan. Materials and Methods: The research design in this semi-experimental study was pre- and post-test with control group. The statistical population included all couples referring to the Family Interventions Center to Reduce Divorce of the Isfahan Welfare Organization in 2015. Twenty couples were then selected through convenient method and randomly into two groups of 10, experimental and control group. The data gathering instrument were Sanaie and Barati’s marital conflicts questionnaire (2011) and WHO’s marital life quality (1996). The experimental group received solution-oriented teaching for 7 weekly sessions of 90 min of and the control group received nothing. The data were then collected and analyzed through covariance analysis. Results: The analysis of the pre- and post- test data in the experimental group revealed that the means of component of marital conflicts were (150 ± 6.08) and (107.8± 5.20) respectively and of life quality were (60.40 ± 5.06) and (77.75 ±3.68) respectively. For control group, these values for marital conflicts were (149± 6.30) and (150 ± 5.93) respectively and for life quality were (62.10 + 5.48) and (61.95 ± 6.08) respectively. From the one hand the results showed that there is a significant in the components of marital conflicts and life quality after teaching intervention between the experimental and control groups (p<0.001). Significant differences were observed between the values of marital conflicts and life quality in the two groups (p<0.001). Conclusion: According to the results of the present study, solution-oriented method can be proposed as an efficient method to relieve marital conflicts and as a result to promote life quality.