تاثير هيدروكلروتيازيد بر مدت زمان دفع سنگ هاي لگنچه كليه بعد از سنگ شكني برون اندامي

Efficacy of Hydrochlorothiazide in Post Extra Corporeal Shock Wake Lithotripsy Stone-free time in Patients Referred to the ESWL Ward of Moradi Hospital of Rafsanjan

مقدمه: سنگ شكني برون اندامي (Extracorporeal shockwave lithotripsy، ESWL)، يكي از روش هاي كم تهاجمي درمان سنگ هاي كليوي است. موارد متعددي از جمله سن، جنس، وزن بيمار و اندازه، محل و جنس سنگ و كاربرد برخي داروها، موفقيت سنگ شكني را تسهيل مي كنند. بدين منظور مطالعه حاضر با هدف بررسي اثر هيدروكلروتيازيد بر مدت زمان دفع سنگ هاي لگنچه كليه بعد از ESWL انجام شد. مواد و روش ها: در اين كارآزمايي باليني، 199 بيمار با سنگ هاي كوچك تر از 20 ميلي متر ناحيه لگنچه، مراجعه كننده به بخش سنگ شكني بيمارستان مرادي رفسنجان طي سال هاي 1395-1394، بررسي شدند. پس از سنگ شكني، بيماران، به شيوه تصادفي در دو گروه مداخله مصرف قرص هيدروكلروتيازيد 25 ميلي گرم هر 12 ساعت به مدت 2 هفته و كنترل پلاسبو به مدت 2 هفته قرار گرفتند. داده ها با آزمون هاي آماري من ويتني و كروسكال واليس بررسي شدند. يافته ها: موفقيت سنگ شكني در گروه هيدروكلروتيازيد 73/01 درصد و در گروه پلاسبو 71/7 درصد بود (p=0.840). ميانگين مدت زمان دفع سنگ گروه هيدروكلروتيازيد 5.49 ± 2.92 روز و گروه پلاسبو 98/3±46/6 روز بود (0/147=p). در گروه هيدروكلروتيازيد، مدت زمان دفع سنگ در بيماران با اندازه سنگ 20-16 ميلي متر كمتر از بيماران با سنگ هاي كوچك تر از 16 ميلي متر بود (024/0=p). ميانگين مدت زمان دفع سنگ بيماران 35-19 سال (p=0.004) و بيماران با سنگ سمت راست (p=0.024) گروه هيدروكلروتيازيد كمتر از گروه پلاسبو بود. نتيجه گيري: تجويز هيدروكلروتيازيد، مدت زمان دفع سنگ بعد از ESWL را به لحاظ باليني كاهش داد هرچند به لحاظ آماري معني دار نبود. با توجه به اثربخشي هيدروكلروتيازيد در دفع سنگ افراد جوان و سنگ هاي با اندازه بزرگ تر، شايد بتوان جهت كاهش زمان دفع سنگ از اين دارو در بيماران استفاده نمود.

Introduction: Extracorporeal shockwave lithotripsy (ESWL) is one of minimally invasive methods for the treatment of renal stones. Several factors affecting success rate of ESWL including; age, gender, weight, stone size, laterality and location of stone and materials stone. The aim of this study was to evaluate the effect of hydrochlorothiazide on the duration of renal pelvic stone passage after ESWL. Materials and Methods: In this clinical trial approved by Iranian Registry of Clinical Trials (IRCT20171104037212N2), 199 patients with renal pelvis stone sized smaller than 20mm referred to the ESWL department of Moradi hospital in Rafsanjan during 2015-2016 were included. After ESWL process, patients were randomly divided into two groups; experimental and control groups. The experimental group received 25 mg hydrochlorothiazide tablets every 12 hours for 2 weeks and control group received placebo at the same condition. The Data were analyzed using Mann–Whitney U and Kruskal–Wallis tests. Results: The success rate of ESWL was 73.0% in the hydrochlorothiazide and 71.7% in the placebo groups (p=0.840). Duration of stone passage in hydrochlorothiazide group was 5.49 ± 2.92 days and in placebo was 6.46±3.98 days (p=0.147). In hydrochlorothiazide group, duration of stone passage in patients with stone size of 16-20 mm was less than patients with stone size smaller than 16 mm (p=0.024). In patients aged 19-35 years old, duration of stone passage in hydrochlorothiazide group (p=0.004) and in the right renal pelvis stone (0.049) was less than placebo. Conclusion: The hydrochlorothiazide reduced the stone passage time after ESWL clinically, although not statistically significant. Considering the effectiveness of hydrochlorothiazide in passage of stones in young patients with renal stones of smaller size, it would be among medical interventions in nephrolithiasis.