تأثير هشت هفته تمرين مقاومتي ـ تناوبي بر طول تلومر، فعاليت تلومراز و ميزان بيان پروتئين متصل به تلومر مردان جوان غير فعال

The Effects of an 8-Week Resistance-Interval Training on the Telomere Length, Telomerase Activity, and TRF2 Expression in Sedentary Young Men

مقدمه: فعاليت ورزشي و افزايش آمادگي بدني به عنوان يك عامل احتمالي در كاهش بيماري‌ها و مرگ­و­مير ناشي از آن شناخته ­شده ­است. طول تلومر يك بيوماركر اصلي سن سلول به شمار مي­رود و با بيماري­ها ارتباط دارد. هدف از پژوهش حاضر بررسي تأثير هشت هفته تمرين مقاومتي-تناوبي بر طول تلومر، فعاليت تلومراز و ميزان بيان پروتئين متصل به تلومر (TRF2) بود. مواد و روش‌ها: در اين كارآزمايي نيمه تجربي، تعداد 20 مرد جوان غيرفعال از دانشجويان دانشگاه آزاد اسلامي واحد اسلامشهر در سال تحصيلي 96-95 انتخاب و به طور تصادفي به دو گروه مساوي تمرين و كنترل تقسيم شدند. پروتكل تمريني شامل تمرين هم‌زمان مقاومتي و تناوبي بود. مرحله اول، تمرين تناوبي دويدن بر روي نوار گردان و مرحله دوم اجراي تمرين مقاومتي بود. نيم ساعت قبل از تمرين و 24 ساعت بعد از آخرين تمرين، 10 ميلي­ليتر خون از وريد بازويي آزمودني­ها گرفته شد. براي تجزيه و تحليل داده­ها از روش آماري t مستقل و زوجي استفاده شد. يافته ­ها: يافته ­ها نشان‌ داد هشت هفته تمرين مقاومتي­-تناوبي مانع از كوتاه شدن طول تلومر(t=3.87, p=0.022) و باعث افزايش فعاليت تلومراز(t=5.107, p=0.000).مي‌شود. همچنين در مقايسه با قبل از تمرين، افزايش معني­دار مقادير پروتئين متصل به تلومر (t=2.463.87, p=0.014) ديده شد. نتيجه­ گيري: تمرين تركيبي باعث افزايش طول تلومر و افزايش فعاليت تلومراز آزمودني­ ها گرديد. به نظر مي­رسد اين تمرين تأثير مطلوبي بر بيولوژي تلومر داشته باشد. نتايج، اهميت فعاليت ورزشي منظم و كاهش خطر ابتلا به بيماري­هاي مرتبط با افزايش سن را نشان داد.

Introduction: Physical activities and increased physical fitness have always been recognized as a possible factor in the reduction of diseases and the related mortality. The telomere length is considered as a major cell age biomarker and is connected with diseases. The current study was conducted aimed at examining the effects of an 8-week resistance-interval training on the telomere length, telomerase activity, and TRF2 expression in sedentary young men. Materials and Methods: In a semi-experimental experiment, 20 sedentary male students from the Islamic Azad University of Eslamshahr were selected and randomly assigned to the two groups of training (N=10) and control (N=10). The training protocol consisted of the concurrent interval and resistance trainings, with each session consisted of two steps. The first step was an interval training consisted of running on a treadmill, and the second one was related to a resistance training that was performed. Blood samples were taken half an hour before the first exercise and 24 hours after the last exercise, with 10 ml of blood taken from the brachial vein of each subject. Independent and dependent t-tests were used for the data analysis. Results: The findings of present study demonstrated that an 8-week resistance-interval training prevented the telomere length shortening (t=3.87, p=0.022) and increased the telomerase activity (t=5.107, p=0.000). In addition, TRF2 levels (t=2.463.87, p=0.014) increased significantly compared to the pre-exercise condition. Conclusion: The concurrent exercises increased the telomere length and telomerase activity of the subjects significantly. It seems that the exercises can have a favorable effect on telomere biology and the quality of life. The results indicated the importance of regular physical activities and consequently the reduced risk of diseases associated with aging.