مقايسه تاثير درمان مواجهه و بازداري از پاسخ با درمان فراشناختي بر نشانگان اختلال وسواسي-اجباري

Comparison of the Effect of Exposure and Response Prevention Therapy and Metacognitive Therapy on Obsessive-compulsive Disorder Syndrome

مقدمه امروزه تعداد روزافزوني از افراد دچار اختلال وسواسي- اجباري با رفتارهاي تكرار شونده اي هستند كه باعث تداخل در زندگي روزمره آنان است. اهميت درمان وسواس سبب مي شود درمانگران از موثرترين رويكردهاي درماني سود جويند. بنابراين هدف از اين پژوهش، مقايسه تاثير درمان مواجهه و بازداري از پاسخ و درمان فراشناختي بر نشانگان اختلال وسواسي -اجباري بود. مواد و روش ها اين بررسي از نوع نيمه آزمايشي بود. جامعه آماري شامل افراد داراي اختلال وسواسي -اجباري مراجعه كننده به مراكز مشاوره شهر سيرجان در سال 1396 بودند، تعداد 45 نفر به عنوان نمونه در دسترس انتخاب و در دو گروه آزمايش و يك گروه كنترل (هر گروه 15 نفر) قرار گرفتند. اعضاي يك گروه در طول 8 جلسه هفتگي مورد درمان فراشناختي و اعضاي گروه دوم مورد درمان مواجهه و بازداري از پاسخ قرار گرفتند. گروه كنترل درماني بي ارتباط دريافت كردند. ابزار مورد استفاده، سياهه وسواسي- اجباري Madesley بود. براي تجزيه داده ها از آمار توصيفي، تحليل كواريانس و آزمون تي و آزمون تعقيبي توكي استفاده شد. يافته ها درمان مواجهه و بازداري از پاسخ، موجب كاهش معني دار در ميانگين نمرات وسواس گروه آزمايش نسبت به گروه كنترل گرديد (0.012=p). همچنين نمره هاي به دست آمده از ارزيابي ها در مراحل پيش آزمون و پس آزمون و تفاوت بين ميانگين گروه ها كاملا معني دار بود (0.033=p). نتيجه گيري بر پايه يافته هاي پژوهش، تاثير درمان مواجهه و بازداري از پاسخ، در كاهش نشانگان اختلال وسواس در مراجعين از درمان فراشناختي موثرتر مي باشد. بنابراين درمانگران مي توانند از اين درمان در كنار درمان هاي موفق ديگر، جهت ارتقا كيفيت زندگي بيماران استفاده كنند.

Introduction: Today, there are an increasing number of patients suffering from obsessive-compulsive disorder or repetitive behaviors and as a result interfering with their daily life activities. Therefore, treatment of this disorder is of particular importance for therapists working on this field. The purpose of this study was to compare the efficacy OF exposure and response prevention therapy and metacognitive therapy in patients with obsessive-compulsive disorder. Materials and Methods: This is a semi-experimental study with pre- and post-test and a control group. Statistical population included people with obsessive-compulsive referred to counseling centers of Sirjan City. Forty five patients selected as convenience sample were then randomly divided into three groups of 15, two test groups and one control group. The first test group received 8 weekly sessions of meta-cognitive therapy. Exposure and response prevention therapy was assigned for the second test group with similar duration and control group received an irrelevant intervention. The data gathering instrument was the Obsessive-Compulsive checklist of Madesley. Descriptive statistics, covariance analysis and Tukey post hoc test were used to analyze the data. Results: The results indicated that exposure and response prevention therapy had a significant effect on reduction of the mean scores of the obsessive-compulsory disorder compared to the control group (p=0.012). Also, the difference between the scores of pre- and post-test was statistically significant (p=0.033). Conclusion: Based on the findings of this study, the effect of exposure and response prevention therapy on reduction of obsessive-compulsive disorder was higher than that of meta-cognitive therapy and it may be a useful and applicable therapeutic method for relevant therapists working at consultant centers.