شماره ركورد :
999480
عنوان مقاله :
تاثير آموزش برنامه خود مديريتي بر ميزان ناتواني بيماران سالمند مبتلا به استئوآرتريت زانو مراجعه كننده به كلينيك مراقبت هاي درماني سالمندان درمانگاه تخصصي و فوق تخصصي امام رضا(ع) شيراز در سال 95-94
عنوان به زبان ديگر :
The Effect of Self-Management Education Program on Disability of Elderly Patients with Knee Osteoarthritis Referring to Elderly Care Clinic of Imam Reza (AS) Treatment Center in Shiraz, 2015-2106
پديد آورندگان :
مرتضوي، حامد دانشگاه علوم پزشكي خراسان شمالي - دانشكده پرستاري و مامايي - مركز تحقيقات مراقبت سالمندي - گروه پرستاري سالمندي , پاك نيت، آزاده دانشگاه علوم پزشكي خراسان شمالي - دانشكده پرستاري و مامايي - مركز تحقيقات مراقبت سالمندي - گروه پرستاري سالمندي , گنجي، رضا دانشگاه علوم پزشكي خراسان شمالي - دانشكده پزشكي , آرمات، محمدرضا دانشگاه علوم پزشكي خراسان شمالي - دانشكده پرستاري و مامايي , طباطبايي چهر، محبوبه دانشگاه علوم پزشكي خراسان شمالي - دانشكده پرستاري و مامايي - مركز تحقيقات مراقبت سالمندي - گروه پرستاري سالمندي , سعادتي، حسن دانشگاه علوم پزشكي خراسان شمالي - مركز تحقيقات مراقبت سالمندي
تعداد صفحه :
10
از صفحه :
461
تا صفحه :
470
كليدواژه :
خودمديريتي , ناتواني , استئوآرتريت زانو , سالمندان
چكيده فارسي :
زمينه و هدف: استئوآرتريت شايع ترين بيماري مزمن مفصل و شايع ترين علت ناتواني در سالمندان به شمار مي رود. خود مديريتي بعنوان يكي از مهمترين رويكردهاي مناسب در افراد مبتلا به بيماري هاي مزمن مي تواند در تخفيف علايم استئوآرتريت مناسب باشد. اين مطالعه با هدف تعيين تاثير برنامه آموزشي خودمديريتي بر ميزان ناتواني بيماران سالمند مبتلا به استئوآرتريت زانو مراجعه كننده به كلينيك مراقبت هاي درماني سالمندان امام رضا(ع) در شيراز انجام شد. مواد و روش كار: در اين مطالعه شبه تجربي سالمندان مبتلا به استئوآرتريت زانو با روش نمونه گيري در دسترس انتخاب و بطور تصادفي در دو گروه مداخله (41 نفر) و شاهد (41 نفر) قرار گرفتند. ابزار گرداوري اطلاعات پرسشنامه حاوي اطلاعات دموگرافيك و پرسشنامه تعيين شدت ناتواني WOMAK بود كه قبل، بلافاصله و هشت هفته بعد از مداخله براي افراد دو گروه تكميل شد. مداخله شامل شش جلسه برنامه آموزش گروهي خودمديريتي شامل دادن اطلاعات در خصوص بيماري و درمان، مديريت دارو، مديريت نشانه هاي بيماري، مديريت پيامدهاي رواني- اجتماعي، شيوه زندگي (مثل ورزش)، حمايت اجتماعي و غيره بود.گروه شاهد در اين مدت مراقبت هاي معمول را دريافت مي كردند. داده ها با نرم افزار SPSS20 و آزمون هاي توصيفي و تحليلي با سطح معني داري (0/05 = α) تجزيه و تحليل شدند. يافته ها: دو گروه از نظر سن، جنس، سطح تحصيلات، وضعيت تاهل، شغل، شدت بيماري، نمايه توده بدني و ميزان درآمد بر اساس آزمون كاي دو و تي مستقل همگن بودند (0/05
چكيده لاتين :
Background & Objectives: Osteoarthritis is considered as the most common chronic disease and cause of disability in the elderly. Self-management can be appropriate to relieve the symptoms of osteoarthritis as one of the most suitable approaches in people with chronic diseases. This study aimed to determine the effect of self-management education program on disability of elderly patients with knee osteoarthritis referring to the elderly care clinic of Imam Reza (AS) treatment center in Shiraz. Material & Methods: Firstly, an on hand sampling was done in this quasi-experimental study on elderly patients with osteoarthritis of knee. Then they were randomly divided into two groups: intervention (41 patients) and control groups (41 cases). The questionnaire contained demographic information and WOMAK tool was used to determine the severity of disability, which was performed at before, immediately after, and eight weeks after the intervention for both groups. The intervention was consisted of six sessions of group education in self-management included information about the disease and treatment, medication management, symptom management, management of psychosocial consequences, lifestyle (including exercise), social support and so on. The control group received usual care. Data was analyzed using the SPSS20 and descriptiveanalytical tests (the significance level was α = 0/05). Results: The two groups were matched in the case of age, sex, education level, marital status, disease severity, body mass index, and earnings based on chi-square tests and independent t-test (p> 0.5). Before the intervention, there was no significant difference in the mean score of disability between the intervention and control groups (p= 0.55). However, the mean score of disability was significantly less in the case group rather than the control one, after the intervention (22.76±14.71 vs. 42.50±17.43) (p<0.0001).
سال انتشار :
1395
عنوان نشريه :
مجله دانشگاه علوم پزشكي خراسان شمالي
فايل PDF :
7427675
عنوان نشريه :
مجله دانشگاه علوم پزشكي خراسان شمالي
بازگشت