چكيده فارسي :
زمينه و هدف: تصميم گيري در رابطه با انتخاب درمان سرطان امري پيچيده است كه نيازمند اطلاعات اساسي مي باشد. معمولا پزشك تنها كسي است كه اين اطلاعات را در اختيار دارد. از اين رو در اين مطالعه ما تصميم به بررسي درمان انتخابي اورولوژيستها در موارد ابتلا خودشان به سرطان مثانه و پروستات كرديم.
مواد و روش كار: تعداد 183 پزشك وارد اين مطالعه شدند. پرسشنامه اي كه توسط شركت كنندگان تكميل شد شامل اطلاعات دموگرافيك و انتخاب روش انتخابي در صورت نياز به مداخله اورولوژي براي خود پزشك يا نزديكان او بود.
يافته ها: در مراحل اوليه سرطان پروستات 43% ارولوژيستها چك پي.اس.آ و پيگيري، 37% راديكالپروستاتكتومي را ترجيح دادند و در مراحل پيشرفته 73% راديكالپروستاتكتومي را انتخاب كردند. در سرطان مهاجم مثانه 43% از پزشكان راديكالسيستكتومي و 31% سيستكتومي با حفظ كپسول را بهتر دانستند. اعضاي هيئت علمي بيشتر به راديكالپروستاتكتومي در مراحل اوليه و سيستكتومي با حفظ كپسول تمايل داشتند در حاليكه پزشكان مشغول در مراكزخصوصي و دولتي به چك آنتيژن و پيگيري تمايل بيشتري نشان دادند. سيستكتومي راديكال كلاسيك در سرطان مهاجم مثانه در مراكزدولتي غيرآموزشي و بخش خصوصي سيستكتومي با حفظ كپسول رايجتر بود. بيشترين ميانگين سال هاي فعاليت با انتخاب راديوتراپي و كمترين ميانگين تجربه با عدم پيگيري همراه بودند. در سرطان پيشرفته پروستات در تمام رده هاي تجربه باليني بيشترين انتخاب به ترتيب راديكالپروستاتكتومي، راديوتراپي و عدم پيگيري بود.
نتيجه گيري: از يافته هاي اين پژوهش اين نتيجه حاصل شد كه انتخاب نوع درمان يا تجربه باليني و محل فعاليت ارتباط دارد به طوري كه در ميان اعضاي هيئت علمي راديكالپروستاتكتومي و سيستكتومي با حفظ كپسول رايجتر بود و در سرطان پيشرفته پروستات بيشترين تجربه باليني با راديوتراپي در ارتباط يود.
چكيده لاتين :
Background & Objectives: Choosing the appropriate treatment options for the
cancer patients is a very complicated matter which requires comprehensive
knowledge. The physicians are the only persons who have enough information.
Therefore, in present study we assessed the treatment options of physicians who
were suffered from prostate and bladder cancers.
Material & Methods: A total of 183 urologists were enrolled in present study.
The cases filled a questionnaire included demographic data and also treatment
options they will probably choose in case of cancer in themselves or their own close
relatives.
Results: In early phases of prostate cancer, 43% of urologists preferred for active
surveillance, whereas 37% of cases chose the radical prostatectomy. However, in
advanced stages, 73% chose radical prostatectomy. In aggressive bladder cancer,
43% preferred radical cystectomy, while 31% of cases considered capsule sparing
cystectomy as a reasonable option. Most of the faculty members preferred radical
prostatectomy and capsule sparing cystectomy in early stages of prostate cancer and
early stages of bladder cancer, respectively. On the other hand, urologists in private
medical centers were mostly inclined toward checking PSA and active surveillance.
Classical radical cystectomy in aggressive bladder cancer was mostly practiced in
non-educational governmental hospitals, whereas, capsule sparing cystectomy was
mostly prevalent in private medical centers. More years of clinical experience was
correlated with choosing radiotherapy, whilst choosing "No Surveillance" was
correlated with the less amount of clinical experience. In advanced prostate cancer,
the most chosen modalities were radical prostatectomy, radiotherapy, and no
surveillance, respectively, in all levels of clinical experiences.
Conclusion: In the present study, we observed that there was a correlation between
treatment option and level of clinical experience and the institute that the surgeon
works in which, radical prostatectomy and capsule sparing prostatectomy were more
prevalent among the faculty members. Moreover, in the case of advanced stages of
prostate cancer, there was a correlation between higher levels of clinical experience
and selection of radiotherapy as the treatment option.
