عنوان مقاله :
بررسي حداكثر ظرفيت هوازي و عوامل مرتبط با آن با استفاده از آزمون تردميل در آتش نشانان شهر زاهدان
عنوان به زبان ديگر :
Estimation of Maximum Aerobic Capacity and its Related Factors Using Treadmill Test in Firefighters of Zahedan
پديد آورندگان :
هاشمي حبيب آبادي، راحله دانشگاه علوم پزشكي زاهدان - مركز تحقيقات ارتقاي سلامت - گروه بهداشت حرفه اي , قادري، نگار دانشگاه علوم پزشكي زاهدان - دانشكده بهداشت - گروه بهداشت حرفه اي , رحماني، رامين دانشگاه علوم پزشكي زاهدان , محمدي، مهدي دانشگاه علوم پزشكي زاهدان - دانشكده بهداشت - مركز تحقيقات ارتقاي سلامت - گروه اپيدميولوژي و آمار ريستي،
كليدواژه :
حداكثر ظرفيت هوازي , آتش نشانان , آزمون تردميل
چكيده فارسي :
مقدمه: آتش نشاني جزءخطرناك ترين مشاغلي است كه در آن آتش نشانان بايستي براي انجام فعاليت هاي پر زحمت مانند امداد و نجات و اطفاي حريق، از انرژي و ظرفيت هوازي بالايي برخوردار باشند. اين پژوهش با هدف تعيين حداكثر ظرفيت هوازي و عوامل مرتبط با آن با استفاده از آزمون تردميل در آتش نشانان شهر زاهدان انجام شده است.
روش كار: در اين مطالعه از نوع مقطعي توصيفي – تحليلي، 40 نفر از آتش نشانان زاهدان به طور تصادفي مورد بررسي قرار گرفتند. از پرسشنامه رضايت شغلي و آزمون تردميل جهت تعيين ظرفيت هوازي و از آزمون هاي ضريب همبستگي اسپيرمن، من- ويتني و كروسكال- واليس براي تحليل داده ها استفاده گرديد.
يافته ها: ميانگين حداكثر اكسيژن مصرفي در آتش نشانان مورد بررسي 08/38 ± 02/14 ml/kg/min به دست آمد. بين سن با حداكثر ظرفيت هوازي ارتباط معناداري وجود نداشت اما بين سابقه كاري ، (p=0/014 ,r=-0/386)حداكثر ضربان قلب(p=0/001 ,r=-0/846)، شاخص توده بدن (p=0/001 ,r=-0/623) و رضايت شغلي(p=0/043 ,r=-0/322) با ميزان اكسيژن مصرفي ارتباط معنا دار معكوس به دست آمد.
نتيجه گيري: حداكثر ظرفيت هوازي آتش نشانان از مقادير گزارش شده در بسياري از گروه هاي شغلي ديگر بالاتر بوده، ولي در مقايسه با مقدار توصيه شده توسط انجمن بين المللي ماموران آتش نشاني كمتر است. بنابراين افزايش حداكثر توان هوازي با برنامه منظم ورزشي و استخدام افرادي با آمادگي جسماني بالاتر توصيه مي گردد.
چكيده لاتين :
Introduction: Fire fighting is one of the most dangerous jobs, in which workers with
bulky clothing, require high energy and aerobic capacity to carry out intensive activities,
such as firefighting and rescue. The purpose of this study was to determine the maximum
aerobic capacity and its related factors using treadmill test in firefighters of Zahedan.
Methods: In this descriptive-analytic cross-sectional study, 40 firefighting personnel of
Zahedan were randomly selected and evaluated. The job satisfaction questionnaire was
used and aerobic capacity was determined in a treadmill test. Spearman correlation
coefficients, Mann-Whitney, and Kruskal-Wallis were used to analyze of the data.
Results: The average maximum oxygen consumed in firefighters was 38.08 ± 14.02
mL/kg/min. There was no significant correlation between age and maximum aerobic
capacity yet there was a reversed relationship between the amount of oxygen uptake and
work experience (r = -0.386, P 0.014), maximum heart rate (r = -0.846, P < 0.001), body
mass index (r = -0.623, P < 0.001), and job satisfaction (r = -0. 322, P = 0.043).
Conclusions: The maximum aerobic capacity of the firefighters was higher than the
reported values in many other occupational groups, yet it was lower compared with
International Association of Fire Fighters recomendation. Therefore, increasing the
maximum aerobic power of firefighters with a regular exercise program and preemployment
examinations is recommended to ensure that the physical work capacity is
proportionate to the job.
عنوان نشريه :
مجله دانشگاه علوم پزشكي خراسان شمالي
عنوان نشريه :
مجله دانشگاه علوم پزشكي خراسان شمالي