وضعيت فرهنگ ايمني بيماران روان پزشكي از ديدگاه پرسنل درماني

Status of Safety Culture of Psychiatric Patients from The Viewpoint of Medical Personnel

مقدمه و هدف: يكي از مولفه هاي اصلي كيفيت خدمات سلامت ايمني بيمار مي باشد. اين مطالعه با هدف تعيين وضعيت فرهنگ ايمني بيماران روان پزشكي از ديدگاه پرسنل درماني بيمارستان هاي ابن سينا و حافظ شهر شيراز انجام پذيرفت. مواد و روش ها: مطالعه حاضر از نوع توصيفي-تحليلي كه بصورت مقطعي در سال 1396 انجام شد. جامعه آماري شامل پرسنل درماني بيمارستان هاي ابن سينا و حافظ شهر شيراز بوده كه تمام آنها (165 نفر) بعنوان نمونه پژوهش با روش سرشماري انتخاب و وارد مطالعه شدند. ابزار گردآوري داده ها پرسشنامه استاندارد سنجش فرهنگ ايمني بيمار بود. داده ها با استفاده از آماره هاي توصيفي و آزمون هايT-test، ANOVA، ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون خطي چندگانه با بهره گيري از نرم افزار SPSS نسخه 23 در سطح خطاي 5%= α تحليل گرديد. نتايج: ميانگين وضعيت فرهنگ ايمني بيمار 19/74±154/62 محاسبه شد. فرهنگ ايمني بيمار در سطح قابل قبول برآورد شد(64/1%). ابعاد امور مربوط به پرسنل (36%) و پاسخ هاي غير تنبيهي به خطاها (34/7%) در وضعيت نامطلوب قرار داشتند. بين رابطه استخدامي پرسنل با فرهنك ايمني بيمار رابطه معنادار آماري مشاهده شد(P<0.05). نتيجه گيري: علي رغم وضعيت قابل قبول فرهنگ ايمني بيمار، با اين حال ابعاد پاسخ غيرتنبيهي به خطا و امور مربوط به پرسنل در وضعيت نامطلوبي قرار داشته و نيازمند اقدامات مقتصي و سريع مي باشند. پيشنهاد مي گردد مسئولين بيمارستان مداخلات مورد نياز از جمله فرهنگ سازي گزارش دهي خطاها، برگزاري برنامه هاي آموزشي جامع و بهبود مستمر نظام حاكميت باليني را در دستور كار قرار دهند

Background: One of the main components of the quality of health services is patient safety. This study aimed to determine safety culture status of psychiatric patients from the viewpoint of the medical staff of Ibn Sina and Hafez hospitals in Shiraz. Materials and Methods: This descriptive-analytic study performed as a cross-sectional one in 2017. The study population included 165 health care personnel of the hospitals which were selected by census sampling. The study tool was a standard questionnaire for the hospital's safety culture. Data were analyzed using descriptive statistics and independent t-test, ANOVA, Pearson correlation coefficient and multivariate linear regression using SPSS version 23 software at a significant level of α = 5%. Results: The average of safety status of the patients calculated 154.62 ± 19.74. The patient safety culture was estimated at an acceptable level (64.1%). The dimensions of personnel affairs (36%) and non-punitive responses to errors (34.7%) were in an unfavorable situation. There was a significant association between the employment status of personnel and patient safety (P<0.05). Conclusion: Despite the acceptable condition of the patient's safety culture, however, the dimensions of the non-responsive response to the mistakes and issues related to the personnel were in an unfavorable situation and require prompt and appropriate actions. It is suggested that hospital authorities to provide the necessary interventions including cultures for reporting of errors, organizing comprehensive training programs, and continuously improving the clinical governance system.