عوامل موثر بر الگوي تجويز آنتي بيوتيك در مراكز بهداشتي درماني شهرستان ساوجبلاغ در سال هاي 92-1391: يك مطالعه توصيفي - تحليلي

زمينه و هدف: تجويز نامناسب آنتي بيوتيك ها يكي از علل اصلي بروز مقاومت آنتي بيوتيكي بوده و موجب فشار و صرف هزينه هاي گزاف در نظام سلامت و اقتصاد خانواده ها مي گردد. مطالعه حاضر به منظور تعيين الگو و عوامل موثر بر تجويز آنتي بيوتيك در مراكز بهداشتي درماني انجام شده است. مواد و روش ها: در اين مطالعه توصيفي-تحليلي، 1068 برگ از نسخ پزشكان عمومي مراكز بهداشتي درماني شهرستان ساوجبلاغ بطور تصادفي ساده بررسي شد. متغيرها شامل سن، جنسيت بيماران و پزشكان، فراواني تجويز آنتي بيوتيك، ميزان درمان تركيبي، نحوه تجويز، نوع و تيپ دانشگاه تحصيلي، وضعيت استخدامي و تجربه كاري پزشكان، فصول سال و نوع دفترچه بيمه بيماران بود. آناليز آماري بوسيله نرم-افزار SPSSv.18 انجام شد. يافته ها: بيش از نيمي از نسخ (56/8%)، حداقل يك قلم آنتي بيوتيك داشتند. براي حدود يك چهارم از بيماران درمان تركيبي تجويز شده بود. در 57/1% نسخ حاوي آنتي بيوتيك، حداقل نحوه تجويز يكي از اقلام آنتـي بيوتيكي از نظر معيارهاي سنجش علمي، نادرست بود. از بين اين معيارها، بيشترين خطا در درج دفعات مصرف در هر روز (67/72%) و كمترين خطا در درج مقدار مصرف در هر بار (21/9%) مشاهده شد. بين سن، جنسيت و نوع دفترچه بيمه بيماران، تجربه كاري پزشكان و فصول سال با تجويز آنتي بيوتيك از نظر آماري رابطه معني-داري وجود داشت (0/05>P). بحث و نتيجه گيري: درمان تركيبي و تجويز غيرعلمي آنتي بيوتيك ها به قشر جوان براي سلامت و اقتصاد جامعه نگران كننده است. بازنگري در پروتكل هاي درماني و شيوه هاي نظارتي، تغيير در خريد خدمت پزشكان، طراحي و اجراي مداخلات آموزشي عملياتي و هدفمند، آموزش ضمن خدمت پزشكان با اولويت تجويز منطقي داروها و مهارت هاي نسخه نويسي توصيه مي گردد.