مقايسه آگاهي، نگرش و عملكرد مهاجرين افغاني با ايرانيان نسبت به انتقال و پيشگيري از مالاريا در شهرستان ايرانشهر، 1385- 1384

Comparison of knowledge, Attitude and Practice (KAP) Regarding Malaria Transmission and Protection between Afghan Refugees and Iranian Residents in Iranshahr, 2005-2006

مقدمه و اهداف: هدف مطالعه حاضر مقايسه آگاهي، نگرش و عملكرد جمعيت مهاجرين افغاني (جامعه غيربومي) با ايرانيان (جامعه بومي) در يكي از مالاريا خيزترين مناطق؛ شهرستان ايرانشهر؛ نسبت به انتقال و پيشگيري از مالاريا است. روش كار: اين مطالعه، يك بررسي مقطعي است بر روي 775 نفر ايرانيان و افاغنه ساكن منطقه ايرانشهر در محدوده سني 55-15 سال در طي 10 ماه درطي سال هاي 1385-1384 انجام گرفت. با مراجعه به درب منازل 381 نفر ايراني و 376 نفر افاغنه به طور تصادفي با روش نمونه گيري خوشه اي انتخاب و مورد بررسي قرار گرفتند. براي همه نمونه ها پرسش نامه اي حاوي پرسش هاي دموگرافيك، آگاهي، نگرش و عملكرد به طريق مصاحبه تكميل شد. نتايج: در اين مطالعه نتايج نشان داد كه بيشتر شركت كنندگان ايراني و افغاني با حداقل يكي از سه علائم مشخصه مالاريا يعني تب، لرز و درد استخوان و عضلات آشنايي دارند. اكثريت ايرانيان و افاغنه مي دانستند كه نيش پشه عامل انتقال مالاريا است ولي تفاوت معني داري بين دو گروه از نظر آگاهي به انتقال مالاريا توسط نيش پشه مشاهده شد. (χ2 =142.2، P<0.001) بيشترين منبع كسب اطلاعات درباره مالاريا براي ايراني ها (44/5 % از آن ها) از طريق مراكز بهداشتي درماني بود در حالي كه در بين افاغنه 65/3 % آن ها اظهار داشتند كه اطلاعات خود را از خويشان و دوستان كسب مي كنند. به طور كلي 3/4 % از شركت كنندگان به نقش رسانه هاي عمومي به اطلاع رساني در مورد مالاريا اشاره كردند. طبق نتايج به دست آمده فقط 24% از كل شركت كنندگان در اين مطالعه اظهار داشتند كه از پشه بند استفاده مي كنند. ميزان استفاده از پشه بند در بين ايرانيان 4 برابر افاغنه بود. نتيجه گيري: در يك جمع بندي كلي اگر چه اكثر شركت كنندگان از هر دو گروه با مالاريا و نحوه انتقال آن آشنا هستند ولي براي پيش گيري از ابتلاء به اين بيماري اقدامي نمي كنند. هم چنين علت بالا بودن نسبي موارد مالاريا در بين افاغنه ممكن است ناشي از شيوه زندگي آن ها باشد نه صرفاً از مسافرت هاي برون مرزي، چرا كه در مقام مقايسه اهالي بلوچستان نيز اين گونه تردد را دارند. در اين مطالعه هم چنين مشخص شد كه افاغنه ارتباط ضعيفي با مراكز بهداشتي درماني دارند كه اين امر نيز در درمان به موقع و كامل بيماري اهميت زيادي خواهد داشت.

Background & Objectives: The aim of present study is to compare Afghan refugees and Iranian residents in terms of their knowledge، attitude and practice concerning malaria transmission and protection in an endemic area in Southeast Iran. Methods: This cross sectional study was conducted over a period of 10 months (2004-2005) and involved a total of 775 people، including Iranian and Afghan subjects. The age range of participants was 15 to 55 years. Data collection was done through a structured questionnaire consisting of open and close questions and comprising several، namely personal characteristics details، history of malaria infection and treatments، type of residence، mobility، self protection، facilities، and access to health services. Results: Both Iranians and Afghans were familiar with the three typical symptoms of the disease (fever، chills and muscle aches): 67.1% of Iranians and 78% of Afghans were able to name least one of the three typical symptoms. In both groups the majority of subjects were aware that malaria transmission occurs through mosquito bite but there was a significant difference regarding knowledge of malaria transmission (χ2 =142.2، P<0.001). Chi-square test for goodness of fit showed that the distribution of symptom indicators is significantly different between the two groups. For Iranians، the most important source of information about malaria was the health facilities (44.5% of the total) while most Afghans (65.3%) had obtained the information through friends and relatives. In both groups، the mass media had acted as the source of information in only 3.4%. Altogether، 24% of the participants reported the use of mosquito bed nets; almost 90% of Afghans and 62% of Iranians said that they did not used bed nets at all. However، the number of Iranians who used bed nets was four times greater than the Afghans who did so. Conclusions: Although the majority of subjects were familiar with malaria transmission and protection methods، they largely neglected safety precautions. Moreover، it seems that the high prevalence of malaria among Afghans is due to their life style rather than cross-border travel. The study also revealed that Afghan people have poor communication with the local health facilities، a point that must receive special attention in future malaria control programs.