Metacognitive Therapy and Depression of Women with Breast Cancer

هدف از پژوهش حاضر اثر بخشی درمان فراشناختی بر کاهش افسردگی زنان مبتلا به سرطان پستان بود. در اين پژوهش ازطرح تک موردی استفاده شده است. جامعه آماری اين پژوهش شامل زنان مبتلا به سرطان پستان است که در زمان انجام مطالعه تحت درمان تکميلی پرتو درمانی قرار دارند. شرکت کنندگان پژوهش با استفاده از روش «نمونه گيری مبتنی بر هدف» انتخاب شدند. نمونه ها از بين بيماران مراجعه کننده به بخش آنکولوژی بيمارستان امام حسين (ع) تهران انتخاب شدند. از بين افردی که برای شرکت در جلسات درمانی آمادگی داشتند با توجه به معيارهای ورود و خروج تعداد ٣ نفر به مطالعه دعوت شدند. مداخله به مدت 8 جلسه 60 دقيقه ای يک بار در هفته برای هر فرد به صورت جداگانه اجرا شد. برای سنجش آزمودنی ها از پرسشنامه های افسردگی بک، پرسشنامه سبک پاسخ دهی نشخواری و مقياس باورهای فراشناختی افسردگی استفاده شد. پس از جمع اوری داده ها محاسبه درصد بهبودی نشان داد بيشترين درصد بهبودی در افسردگی برابر با 56% و کمترين درصد 37% می باشد. در نشخوار فکری بيشترين درصد بهبودی 35% و کمترين درصد 21% بوده است. بيشترين درصد بهبودی در مقياس باورهای فراشناختی افسردگی نيز 87% و کمترين درصد 58% بوده است. به طور کلی نتايج نشان می دهد که درمان فراشناختی باعث کاهش نمرات افسردگی(در مقياس بک)، نشخوار فکری و باورهای فراشناختی افسردگی شده است و اين اثربخشی برای هر سه آزمودنی در مرحله پيگيری پايدار بوده است. بر اساس اين نتايج می توان از درمان فراشناختی برای کاهش افسردگی و نشخوار فکری در زنان مبتلا به سرطان استفاده نمود.

Objective: This study aimed to examine the effectiveness of metacognitive therapy on decreasing depression in women with breast cancer. A single-case design was employed in this research. Methods: An AB form of single-subject experimental design was used in this study with 3 baselines (every 10 days) before intervention stage and two measurements during intervention stage and one follow-up (after two month). Our statistical population was chosen from women who had referred to radiotherapy department of Imam Hussein Hospital in Tehran. Out of them, 3 patients whose age range was 20 to 55 years, with non-metastatic tumor, no prior history of psychiatric disorders before cancer, scored >20 (moderate depression) by Beck Depression Inventory, were selected through purposeful sampling. Intervention included 8 sessions of 60 minutes of metacognitive therapy once a week, which has been designed to suit of the patients with specific needs. Beck Depression Inventory (BDI), Ruminative Response Scale (RRS), and Depression Metacognitive Beliefs Scale (DMB-S) were employed to collect the data. Results: The result of the analysis showed that the highest level of improvement in depression was 56% and the lowest level was 37%. In addition, the highest percentage of improvement in ‘thought rumination’ was 35%, while the lowest percentage of improvement was 21%. Finally, the highest percentage of improvement in ‘depression metacognitive beliefs’ was 87%, whereas the lowest percentage was 58%. In summary, the results indicated that metacognitive therapy would result in decrease of depression scores (in BDI scale), ‘thought rumination’ and ‘depression metacognitive beliefs’ (in DMB scale) and this effectiveness was persistent after two months follow-up. Conclusion: It seems that metacognitive therapy can help women with breast cancer to reduce their depression and ‘thought rumination.’