رابطه مشاركت اجتماعي و سلامت عمومي در سالمندان

زمينه: رفتارهاي ارتقاء دهنده سلامت در سالمندان مي‌تواند تاثير بالقوه‌اي در پيشبرد سلامت آنان داشته و به همان نسبت، موجب كاهش هزينه‌هاي مربوط به مراقبت‌هاي بهداشتي شود. اين پژوهش با هدف بررسي رابطه مشاركت اجتماعي با سلامت عمومي در سالمندان انجام شد. روش‌ها: جامعه اين پژوهش را افراد 60 سال و بالاتر منطقه 5 تهران تشكيل مي‌دادند. براساس فرمول‌هاي تعيين حجم نمونه، تعداد 80 نفر به‌روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند. پژوهش حاضر از نوع همبستگي بوده و از يك پرسشنامه محقق‌ساخته مشاركت اجتماعي و مقياس GHQ-28 براي جمع‌آوري داده‌ها استفاده شد. از آزمون‌هاي آماري كولموگروف- اسميرنف، همبستگي پيرسون و اسپيرمن، يومان ويتني و رگرسيون خطي ساده براي تجزيه و تحليل داده‌ها استفاده شد. يافته ها: يافته‌ها نشان داد كه بين مشاركت اجتماعي و سلامت عمومي و ابعاد آن رابطه معناداري وجود ندارد (05/0P ). در بين اطلاعات جمعيت‌شناختي، تنها عامل سن با مشاركت اجتماعي رابطه‌اي منفي نشان داد (05/0P ). نتيجه گيري: فقدان رابطه بين مشاركت اجتماعي و سلامت عمومي را شايد بتوان به اثر عوامل حاشيه‌اي مانند وضعيت اقتصادي، اجتماعي و سياسي دوران پژوهش نسبت داد. انجام پژوهش مشابه، در شرايط و موقعيت زماني و مكاني ديگر شايد بتواند به امكان تعميم‌پذيري نتايج اين مطالعه كمك بيشتري نمايد.