اثربخشي مهارت حل مسئله برسازگاري معلولين جسمي حركتي

مقدمه: حل مسئله، مهارت مقابله اي و عملي است كه موجب افزايش حرمت خود شده شود و با سازش يافتگي شخصي خوب، ارتباط دارد. با توجه به آمار بالاي معلوليت در ايران و لزوم توجه به آن، پژوهش حاضر با هدف تعيين تاثير آموزش مهارت حل مسئله بر سازگاري معلولين جسمي حركتي انجام شد.روش كار: طرح پژوهش از نوع طرح پيش ‌آزمون پس‌ آزمون با گروه شاهد بود. دراين پژوهش30 نفر از مراجعان به مركز بهزيستي شهر گرگان درسال 95 در دو گروه آزمون (15نفر) و شاهد (15نفر) به طورتصادفي جايگزين شدند. براي تحليل داده ها از روش آماري تحليل كواريانس استفاده شد.يافته ها: نتايج نشان دادكه با توجه به مقدار (54/941=f ) و سطح معناداري تفاوت معني داري بين ميانگين دو گروه در نمره پس آزمون سازگاري وجود دارد، بنابراين مهارت حل مسئله بر سازگاري معلولين جسمي حركتي موثر بوده است. نتيجه گيري: با توجه به تفاوت معني دار ميزان سازگاري در دو گروه آزمون و شاهد بعد از مداخله، ميتوان اين گونه نتيجه گيري كرد آموزش مهارت حل مسئله، ميزان سازگاري معلولين جسمي حركتي را افزايش مي دهد.