شيوع اختلال نقص توجه/ بيش فعالي در كودكان دبستاني

هدف: هدف از تحقيق حاضر بررسي و مقايسه شيوع سه نوع اختلال نقص توجه/ بيش فعالي مشتمل بر 1- نوع برجسته نقص توجه 2- نوع برجسته بيش فعالي و تكانشگري 3- نوع تركيبي در دختران و پسران و در ميان طبقات مختلف اقتصادي اجتماعي بر اساس شغل پدر بوده است.روش مطالعه: به منظور دستيابي به هدف فوق 1311 نفر از دانش آموزان دختر و پسر مقطع ابتدايي از مدارس عادي انتخاب و با استفاده از پرسشنامه نقص توجه/ بيش فعالي سوان توسط معلمان ارزيابي شدند و در سه گروه نوع برجسته نقص توجه، نوع برجسته بيش فعالي و تكانشگري و نوع برجسته تركيبي دسته بندي گرديدند.يافته ها: يافته هاي پ‍ژوهش نشان مي دهد كه 5 تا 5/8 درصد كودكان داراي يكي از اختلالات نقص توجه، بيش فعالي و تكانشگري و يا نوع تركيبي هستند. همچنين يافته هاي اين پژوهش نشان داد كه در گروه هاي سني مختلف 7 تا 11 ساله فراواني شيوع اختلال بيش فعالي و تكانشگري كاهش داشته است اما بروز اختلال نقص توجه با افزايش سن افزايش داشت و نوع تركيبي اختلال در گروه هاي سني مختلف، كاهش يافته است. شيوع دو نوع اختلال نقص توجه و بيش فعالي در دختران و پسران تفاوت معني دار ندارد اما در اختلال تركيبي اين تفاوت معني دار است، از نظر ميزان اختلال نقص توجه بر اساس شغل پدر، تفاوت معني دار بين ميانگين نمرات گروه هاي شغلي وجود داشت.نتيجه گيري: شيوع سه نوع اختلال نقص توجه/بيش فعالي بر اساس سن و جنسيت متفاوت بوده و گروه هاي اقتصادي اجتماعي پايين در معرض خطر بيشتر هر سه نوع اختلال قرار دارند.