بررسي الگوي مصرف انواع روغن و عوامل مرتبط با آن در خانوارهاي ساكن در شرق تهران

زمينه و هدف روغن ها يكي از اجزاي اصلي رژيم غذايي هستند كه مصرف صحيح آنها ميتواند در پيشگيري از برخي بيماري ها مفيد واقع شود. هدف از انجام اين مطالعه، بررسي الگوي مصرف روغن در خانواده هاي شرق تهران بود. مواد و روش ها در اين مطالعه مقطعي مادران مراجعه كننده به مراكز بهداشتي درماني مناطق شرق تهران طي سال 89 بررسي شدند. نمونه گيري به روش تصادفي انجام شد. حجم نمونه 500 مورد محاسبه و اطلاعات توسط پرسشنامه محقق، ساخته گردآوري شد. داده ها توسط نرم افزار SPSS آناليز شد. نتايج بيشترين بسامد مصرف روغن مربوط به روغن نباتي جامد با ميانگين 1/4±2/7 در هفته بود. كمترين روغن مصرفي از نوع حيواني از نوع دنبه بود. بيشترين نوع روغن براي طبخ غذا روغن مايع (8/36%) و سپس روغن جامد (31%) بود. براي سرخ كردن غذا نيز بيشترين روغن مايع (8/33%) و سپس روغن مخصوص سرخ كردني (4/32%) بود. تحصيلات بالا و شاغل بودن مادران با مصرف بيشتر روغن مايع، روغن مخصوص سرخ كردني و زيتون مرتبط بود (001/0=p). همچنين سن بالاتر، بعد خانوار بيشتر و خانه دار بودن مادران، با مصرف بيشتر روغن جامد، حيواني،كره و دنبه همراهي داشت (02/0=p). نتيجه گيري اين مطالعه نشان داد كه درصد قابل توجهي از خانوارها از روغن جامد استفاده مي كنند. اجراي برنامه هاي آموزشي در جهت ارتقاء آگاهي مردم از مضرات چربي هاي جامد اشباع شده و اقداماتي از قبيل ارزان تر كردن روغن مايع و حذف تبليغات روغن جامد در رسانه ها در اصلاح الگوي مصرف چربي و ارتقاء سلامت جامعه تاثيرگذار مي باشد.