33387

بررسي نياز آبي ، روش و دور آبياري در زعفران CROCUS SATIVYS L.( )

عزيزي زهان علي اكبر نويسنده , كامگارحقيقي‌ علي‌اكبر نويسنده

دانشگاه شيراز

فوق ليسانس

0

1378

دورآبياري , زعفران , نياز آبي , روش آبياري

محدوديت منابع آب در مناطق خشك ايجاب مي كند كه انسان جهت استفاده حداكثر از زمين و آب ، گياهان با نياز آبي كم را انتخاب كند. زعفران يكي از اين گياهان است كه در سطح وسيعي از نواحي خشك خراسان و بطور محدود در ديگر مناطق خشك ايران كشت مي شود. تا كنون تحقيقي در زمينه نياز آبي ، روش و دور مناسب آبياري براي اين گياه انجام نشده است . بنابراين نياز آبي ، روش و دورآبياري براي اين گياه در اين تحقيق دنبال شده است . نياز آبي با استفاده از روش بيلان آب خاك در يك كرت 30 متر مربعي براي دو سال متوالي اندازه گيري شد. نتايج نشان داد كه تبخير - تعرق گياه با كامل شدن پوشش در ابتداي فصل رشد افزايش مي يابد ولي با سرد شدن هوا و شروع بارندگي ، كاهش مي يابد و تغيرات آن از تغيرات دما، بارندگي و ابري بودن هوا پيروي مي كند. پس از بارندگي و سرما تبخير - تعرق گياه بالا است و در 20 روز آخر دوره رشد كاهش مي يابد. كال مصرف آب گياه در سال دوم 600 و در دوره سال اول 441 ميلمتر بود. متوسط ضريب گياهي براي قبل از شروع و بعد از پايان بارندگي در سال اول 0/41 و 0/945 و در سال دوم 0/45 و 0/891 محاسبه شد. ضريب گياهي براي كل سال اول (بجز روز 81 تا 171 دوره رشد) 0/558 و براي كل سال دوم 0/696 بود. مقايسه دو روش آبياري كرتي و جويچه اي و دوره هاي آبياري 12 و 24 و 36 روز همراه با كشت ديم در يك طرح آزمايشي بلوكهاي كامل تصادفي با دو فاكتور در چهار تكرار و كرتهاي با مساحت 24 متر مربع انجام شد.

دانشگاه شيراز

فارسي