51778

خودكشي و ارزيابي بيماران رواني كه تمايل به خودكشي دارند.

گلچيني نويسنده , اريس ساسان نويسنده

دكترا

85

رده پزشكي پزشكي بيماريهاي رواني / خودكشي .

خودكشي به خاطر پايانش شايد غارت كننده ترين رويداد در روانپزشكي باشد و اگر خودكشي را همچون نشانه يك اختلال روحي مورد بررسي قرار دهيم اولين و مهمترين علت مرگ و مير در بيماران رواني است . خودكشي ارتباط مستقيم با طرز فكر و تلقي شخصي ، رسوم خانوادگي ، ارزشهاي اخلاقي ، قوانين فرهنگ اجتماعي و شخصي . اضطراب ها و مصيبت هاي شخصي و جمعي و احساسات دارد. بدينجهت خودكشي يك پديده اجتماعي - رواني پيچيده است . محققين خودكشي را از نظر رواني به طرق زير تقسيم كرده اند: 1- جدي . 2- غير جدي ژست خودكشي ، 3- خطرناك . 4- بي خطر. اكثر روانپزشكان و روانكاران خودكشي را يك ميل تهاجمي متوجه بخود مي دانند. اقدامات جدي خودكشي و تلاشهاي موفق باحتمال خيلي زياد بين گروههاي زير شايع است : پيران ، مردان ، مطلقه ها، تنها مانده ها، همسران بي فرزند، اشخاص جدامانده از اجتماع ، اشخاصيكه عزيز يا عزيزاني را از دست داده اند. كسانيكه خويشاوندان بسيار نزديكشان خودكشي كرده اند. كسانيكه سابقه اقدام بخودكشي دارند. آنهاييكه با دار زدن و يا با گلوله انتحار كرده اند. كسانيكه عمل را به عنوان نشان دادن نارضايتي خود انجام مي دهند بيماران مبتلا به سايكوزهاي عاطفي ، مبتلايان به واكنشهاي اسكيزوفرنيك ، حالات هذياني ، سندرم هاي مزمن مغزي ، آلكليسم مزمن و آنهاييكه بدون علت مشخصي حالت دپرسيون دارند. خودكشي بين كسانيكه از اختلالات جنون عاطفي رنج ميبرند بسيارشايع است و نيز پيش اسكيزوفرنيك ها ديده ميشود. در پايان تحقيق به چند مورد شرح حال بيمار نيز پرداخته شده است .

1-1

فارسي