طراحي و اعتبار يابي معادله اي براي پيش بيني ميانگين توان بي هوازي كشتي گيران نخبه با تكيه بر اندازه هاي آنتروپومتريكي

كشتی نیازمند قابلیت های جسمانی متعددی است كه از این میان برخی تقاضاها به سیستم اسیدلاكتیكی و گلیكولیتیكی مربوط می شوند. به طوری كه حدود 40 درصد انرژی مورد نیاز كشتی گیران از طریق سیستم گلیكولیتیك تأمین می شود. به همین خاطر توان بی هوازی اندام فوقانی كشتی گیران از اهمیت خاصی برخوردار بوده و نقش مهمی در موفقیت ورزشكاران دارد. از جمله آزمون های مرسوم كه به طور قابل قبولی قابلیت تولید توان بی هوازی اندام فوقانی ورزشكاران را به نمایش می آورد، آزمون دوچرخه وینگیت است. از آنجایی كه استفاده از این روش در مطالعات همه گیر شناس مشكلاتی را در پی خواهد داشت و با توجه به اینكه آزمون های میدانی كه در حال حاضر برای اندازه گیری توان بی هوازی اندام فوقانی استفاده می شوند اعتبار بالایی ندارند (مانند توپ مدیسینال) نیاز به یك شاخص میدانی ساده، ارزان و سریع برای تعیین توان بی هوازی اندام فوقانی كشتی گیران نخبه احساس می شود. به همین منظور با فرض رابطه بین ویژگی های آنتروپومتریكی اندام فوقانی با توان بی هوازی، هدف این تحقیق طراحی و اعتبار یابی مدل رگرسیونی با استفاده از شاخص های آنتروپومتریكی مهم اندام فوقانی بود.