مدل رگرسيوني بهينه سازي احياء آبخوان هاي آلوده و مقايسه آن با الگوريتم ژنتيك

از جمله مشكلات پیش روی توسعه پایدار ،آلوده شدن آبخوانها در اثر فرآیند صنعتی شدن است. روش پمپاژ – تصفیه ازجمله مرسوم ترین روش های احیاء آبخوان های آلوده به مواد محلول است كه هزینه زیادی را نیز در بر دارد. با توجه به شرایط پیچیده آبخوان ها، استفاده از روشهای جستجوی تصادفی در بهینه سازی روش پمپاژ – تصفیه عملا جایگزین روشهای گرادیانی شده است. از سوی دیگر روشهای تصادفی غالبا دارای فرآیندی زمان بر بوده و حصول جواب بهینه در آنها تا حدی بستگی به حدس اولیه مناسب دارد. در این تحقیق از برازش منحنی به خط سیر مركز سطح هاله آلودگی و ارائه یك مدل رگرسیونی در بهینه سازی روش پمپاژ – تصفیه استفاده شده است. قیود كیفی و كمی مرسوم به همراه تابع هدف هزینه در فرآیند بهینه سازی به كار رفته است. سپس نتایج به دست آمده با نتایج حاصل از روش بهینه سازی الگوریتم ژنتیك مقایسه گردیده است. استفاده از جواب حاصل از مدل رگرسیونی به عنوان حدس اولیه الگوریتم ژنتیك منحصر به كاهش چشمگیر زمان اجرا شده است. با توجه به ماهیت تحلیلی روش ارائه شده درر این تحقیق و حجم نسبتا كم محاسبات رایانه ای ، از این روش می توان به عنوان تخمین اولیه در الگوریتم های تصادفی یا طرح اولیه عملیات احیاء استفاده كرد.