بررسي هزينه هاي سفرهاي شهري دانشجويان بر اساس الگوي مكان گزيني محل تحصيل و محل اسكان نمونه موردي دانشگاه تربيت مدرس تهران

در این مقاله تأثير سياستهای مكان گزیني محل تحصيل و محل اسكان دانشجویان خوابگاهي دانشگاه تربيت مدرس در ایجاد هزینه های ناشي از سفرهای شهری بررسي گردیده است. هدف اصلي این تحقيق تأكيد بر لزوم توجه به تأثير فاصله محل تحصيل و محل اسكان دانشجویان برافزایش ميزان تقاضای سفرهای درون شهری و نهایتاً افزایش هزینه های ناشي از این سفرها ميباشد. در این پژوهش با جمع آوری اطلاعات مربوط به محل تحصيل و محل خوابگاه دانشجویان خوابگاهي ورودی مهرماه 29 دانشگاه تربيت مدرس از مراجع ذیربط و تخمين مسافت طي شده توسط هر دانشجو جهت عزیمت روزانه از خوابگاه به دانشگاه و بالعكس، تعداد كل سفرهای روزانه توليدشده توسط افراد مذكور و مسافت طي شده بهواسطه این سفرها محاسبه گردیده است.سپس با توجه به هزینه سفر با مدهای مختلف حملونقل در شهر تهران هزینه كل ایجادشده به تفكيك مدهای مختلف استخراج گردیده است. نتایج این تحقيق نشانگر این موضوع ميباشد كه عدم توجه به سياستهای مكان گزیني در واحدهای آموزشي و همچنين بي توجهي به بعد مسافت مابين محل تحصيل و محل اسكان دانشجویان در مرحله تخصيص خوابگاه باعث افزایش قابل توجه سفرهای درونشهری و تحميل هزینه های غيرضروری به دانشجویان، دانشگاه و نهایتاً به مدیریت شهری ميگردد كه ميتوان با برنامه ریزی آگاهانه تر، نسبت به حذف حجم قابل توجهي از این سفرها اقدام نمود.