ارزيابي گستره دوره هاي خشكي در مراتع خشك و نيمه خشك با استفاده از مدل ارزيابي آب و خاك و شاخص هاي خشكسالي هواشناسي

خشكسالی نوعی پدیده اقلیمی برگشت پذیر و واقعیتی اجتناب ناپذیر در اقلیم های مختلف است كه در اثر كمبود بارندگی طی یك دوره زمانی بروز می كند. خشكسالی ها از تغییرات معمول اقلیمی هستند كه بسیاری از مناطق خشك و نیمه خشك دنیا را با شدت ها و گستره های زیاد هر چند سال یكبار در بر می گیرد. در بسیاری از سالها هم رخداد خشكسالی برای مدتی مشخص نیست از این رو شناسائی خشكسالی خود یافته ای مهم برای مدیریت منابع آبی مناطقی چون ایران كه بخش اعظم آنرا مناطق خشك و نیمه خشك تشكیل می دهد محسوب می شود. به دلیل تغییرات خصوصیات فیزیوگرافیك و اقلیمی در مناطق مختلف كشور پدیده خشكسالی در ایران گسترش مكانی و درجات شدت متفاوتی را نشان می دهد لذا به منظور شناسائی شدت و گسترش خشكسالی عموماً شاخصهائی توسعه داده شده است كه هر كدام دیتای ورودی و كلاس بندی مشخصی از نظر خشكسالی ارائه می دهد. هدف این تحقیق بررسی و ارزیابی مدل ارزیابی آب و خاك و شاخص های خشكسالی هواشناسی Z CISIAPFNPIRAI در تعیین گستره ی دوره های خشكی و خشكسالی در مراتع خشك و نیمه خشك می باشد كه نتایج نشان می دهد در مدل SWAT شمال حوضه مورد مطالعه در مدت این ۲۶ سال دارای روزهای بحرانی خشكی نبوده است اما در جنوب عمدتا خشكی از منظر كاهش بارندگی و رطوبت خاك نمایان است. و میزان شباهت شاخص های CZI و PNPI به مدل ارزیابی آب و خاك در تهیه نقشه مكانی خشكسالی بیشتر و دقیقتر از شاخص های RIA و SLAP می باشد.