مديريت زمان عامل اثرگذار در روند موفقيت پروژه هاي ساختماني (بررسي و تحليل شيوه هاي زمانبندي با تأكيد بر موارد استفاده آنها)

بحث مدیریت زمان سال هاست كه ذهن افراد و صاحب نظران گرایش های مختلف خصوصاً مدیران و عاملین پروژه های اجرایی را به خود مشغول كرده است. چنانچه هر ساله دوره های آموزشی و سمینارهای تخصصی فراوانی در رابطه با مدیریت زمان برپا می شود تا در مقابل پیچیده تر شدن مشكلات و وسیعشدن عرصه هر روزه پروژه ها، چاره سازی نموده و راهنمای متصدیان امور گردد. در این میان؛ پروژه های ساختمانی، علارغم ركود چند سال اخیر، یكی از زمینه های پویا در حوزه پروژه های انجام شده در كشور هستند كه برخلاف تجارب بسیار در این زمینه، هنوز از نافرجامی در حوزه بهره برداری رنج می برند. به طوریكه نبود برنامه ریزی صحیح در این حیطه؛ عملا بًاعث ناكارآمد بودن محصول نهایی شده و در بیشتر مواقع نیازها و پیش بینی های به عمل آمده در ابتدای كار با به تعویق افتادن اختتام آن دچار تزلزل و ناهمگونی می شود. با این وجود حركتهایی كه در زمینه مدیریت پروژه امروزه در كشور صورت گرفته است؛ نشانگر این مساله می باشد كه در چند سال اخیر، توجه بیشتری به مقوله مدیریت پروژه و به ویژه به كارگیری روش های زمان بندی و ارائه آن در اجرای مدیریت زمان شده است. اما به دلیل نا آگاهی از شیوه به كارگیری و نا آشنایی با محدودیت ها و پتانسیل های هر یك از این روشها ، استفاده صحیح و نتیجه مورد انتظار از برنامه به عمل نم یآید. به این منظور جستجوی پاسخ مناسب به این پرسش كه؛ پروژه های ساختمانی برای بهره مندی از بهترین مدیریت زمان، چه روشهایی را در بخش زمانبندی می توانند به كار گیرند ؟، هدف این مقاله قرار گرفته است؛ تا با شناخت استانداردهای و روش های زمان بندی و زمینه های بكارگیری آنها و بكار گیری روش تحقیق تحلیلی اكتشافی به تحلیل و مقایسه هر یك از این شیوه ها ودر نتیجه معرفی شیوه مناسب در پروژه های ساختمانی بپردازد.