بررسي رابطه شيوه هاي فرزند پروري والدين و خودپنداره تحصيلي با پيشرفت تحصيلي

اين پژوهش با هدف شناسايي رابطه شیوه های فرزند پروری و ویزگیهای خود پنداره تحصیلی با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان انجام شده است. جامعه آماری شامل والدین و دانش آموزان دختر پایه چهارم تا ششم ابتدایی منطقه 16 آموزش و پرورش شهر تهران می باشد. نمونه گيري به روش تصادفی خوشه ای صورت گرفت. 300 نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب گردید. نتايج فرضیه اول نشان داد بين فرزند پروري اقتداري و خود پنداره تحصيلي رابطه مثبت و معنادار وجود دارد.نتایج فرضیه دوم و سوم نشان داد بین فرزندپروری (آزادگذار و استبدادی) و خودپنداره تحصیلی رابطه معكوس و منفی وجود داردو در فرضیه چهارم بین فرزندپروری با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان ارتباط مستقیم و مثبت وجود دارد ، در فرضیه پنجم بين خود پنداره تحصيلي و پيشرفت تحصيلي رابطه مثبت و مستقيم وجود دارد .درفرضیه ششم بین فرزندپروری در تعامل با خودپنداره تحصیلی و پیشرفت تحصیلی رابطه معنادار نبود.

The present study done to identifying the relationship between parenting styles and educational self-esteem features with students of Educational achievement.This research statistical society includes all of parents and the female students of 4th to 6th grade in elementary school from Education Region of 16 in Tehran that is a total of people.was chosen 300 persons as sample . The results firest hypothesis show that there is a positive relation between the authority parenting styles and educational self-esteem. The results of the second and third research hypothesis showed that the between parenting practices (permissiveness and authoritarian) and educational self-concept is negative inverse relationship and The fourth hypothesis there is a direct and positive correlation between educational achievement and parenting practices,in the fifth hypothesis there is a direct and positive correlation between educational self-concept and educational achievement, In the sixth hypothesis research relationship was not significant between parenting practices in interactions with educational self-concept and educational achievement.