ارايه روش شناسي هرمنوتيكي جهت استفاده در نظام تعليم و تربيت

هرمنوتیك خوانش و نظریه فهم گفتمان ها در ارتباط با تفسیر متن است. دهه های اخیر در سنت تحقیق كیفی اروپا هرمنوتیك نه تنها به عنوان یك مكتب فلسفی و برای تأویل متون بلكه به عنوان یك روش تحقیق در تحقیقات علوم اجتماعی و به ویژه تحقیقات روانشناسی مطرح شده است. رویكرد تحقیقی هرمنوتیك به دلیل ادغام افق های گوناگون می تواند به عنوان یك رویكرد متمایز برای تدوین الگو در حوزه های علوم انسانی و به نظام تعلیم و تربیت به كار رود. تأویل گر با آگاهی از پیش فهم های خویش و افقش وارد فهم متن مورد نظر یا تجربه زیسته شركت كنندگان تحقیق به عنوان افق مؤلف می شود. پژوهشگر پس از این مرحله وارد تفاسیر و رویكردهای گوناگون برای غنی ترشدن فهم متن می شود، پژوهشگر با پیش روی و پس روی میان این افق ها در چرخش هرمنوتیكی به فهم و معنای متن می رسد. اهمیت اساسی این پژوهش این است كه با استفاده از اصول هرمنوتیك همچون ادغام افق ها و چرخش هرمنوتیكی می توان به تدوین الگوهای جدید در زمینه های مختلف تعلیم و تربیت پرداخت و همچنین با وارد كردن منابع غنی ادبی و دینی در فرهنگ بومی خویش به عنوان افق مولف (بازیگر) به گفتگوی درمان گرانه با این متون پرداخت و در نتیجه الگوهای نوینی در زمینه بومی تولید كرد.