بهينه سازي مسير چاه هاي جهت دار با استفاده از الگوريتم زنبور عسل مصنوعي

بهينه سازي مسير چاه هاي جهت دار با استفاده از الگوريتم زنبور عسل مصنوعي

حفاری چاه های جهت دار علیرغم آنكه متاثر از شرایط عملیاتی است اما انتخاب مسیر مناسب بسیارحائز اهمیت است. یكی از شاخصه هاي مهم در انتخاب این مسیر كمتر بودن میزان درگ و گشتاور اعمالی به رشته حفاري است. این مهم بویژه در چاههاي با دسترسی گسترده و یا چاههاي افقی بیش از پیش نمایان می شود چرا كه هر چه میزان درگ چاه با رشته حفاري كاهش پیدا كند امكان حفاري در حالت بدون چرخش رشته حفاري (سریدن) بیشتر می گردد. بویژه آنكه استفاده از تكنولوژیهاي جدید مستلزم صرف هزینه بیشتر است. در این مقاله بهینه كردن مسیر یك چاه جهت دار با اولویت كمتر بودن میزان درگ و گشتاور اعمالی به رشته حفاري صورت می پذیرد. بدیهی است هرچه میزان درگ كمتر شود امكان اعمال وزن بیشتر بر روي مته و به طبع آن سرعت حفاري افزایش پیدا می كند. جهت بهینه كردن مسیر حفاري از الگوریتم زنبور عسل مصنوعی استفاده می گردد. در این روش با انتخاب عمق اندازه گیري شده نهایی به عنوان تابع هدف و دخالت پارامتر هاي مسیر نظیر شدت سگدست و زاویه نهائی چاه و تاثیر این پارامتر ها بر روي درگ اعمالی به رشته حفاري، مسیر بهینه براي دو حالت كوتاه ترین مسیر و كوتاه ترین مسیر با توجه به كمترین درگ اعمالی به رشته حفاري انتخاب می گردد. لزوم رسیدن به نقطه هدف در چاه هاي جهت دارمسئله را به یك مسئله مقید تبدیل می كند. نكته قابل توجه در روند بهینه سازي آن است كه محدودیت هاي عملیاتی را نیز می توان به عنوان قید در نظر گرفت و از این روش براي الگوهاي مختلف چاه هاي جهت دار استفاده نمود.