اثرتواتر بازخورد در شرايط مختلف كانون توجه (دروني و بيروني) بريادگيري مهارت پرتاب دارت در كودكان: بررسي فرضيه راهنمايي درشرايط مختلف كانون توجه

هدف: تواتر بازخورد و نوع توجه از متغیرهای موثر بر یادگیری مهارت‌های حركتی می¬باشند. بر این اساس هدف از انجام این تحقیق بررسی تعامل این عوامل بر یادگیری مهارت پرتاب دارت دركودكان بود. روش تحقیق: بدین منظور نمونه¬ای 60 نفری از دانش آموزان یكی از دبستان¬های استان كرمانشاه با میانگین سنی 4/10 و انحراف معیار 4/1± به صورت تصادفی انتخاب و بر اساس نتایج پیش آزمون كه شامل یك دسته كوشش ده تایی بود به چهار گروه 15 نفری همگن(توجه بیرونی- بازخورد 100%، توجه بیرونی- بازخورد 33%، توجه درونی- بازخورد 100% و توجه درونی-بازخورد 33%) تقسیم شدند. سپس شركت كنندگان به مدت 6 جلسه(هر جلسه 5 دسته كوشش 6 تایی) مهارت پرتاب دارت را تمرین كردند. كلیه امتیازات مرحله اكتساب ثبت شد و آزمون یادداری بعد از گذشت 48 ساعت از آخرین جلسه اكتساب، گرفته شد. در مرحله اكتساب از آزمون تحلیل واریانس با اندازه‌گیري ‌مكرر و در مرحله یادداری از آزمون¬های تحلیل واریانس دوطرفه و آزمون تحلیل واریانس یك¬راهه استفاده شد. نتایج: در مرحله اكتساب، اثر اصلی جلسات تمرین، اثر اصلی كانون توجهو همچنین تعامل فراوانی بازخورد در كانون توجه(05/0>P) و درآزمون یادداری، اثر نوع توجه و تعامل نوع توجه و فراوانی بازخوردمعنی‌دار بود(05/0>P). نتایج آزمون تعقیبی LSD نیز نشان داد كه بهترین نتیجه مربوط به گروه توجه بیرونی با فراوانی بازخورد 100% و بدترین نتیجه مربوط به گروه توجه درونی با فراوانی بازخورد 100% می‌باشد. نتیجه گیری:با توجه به الگوی نتایج مشخص شد كه فرضیه راهنمایی را می¬بایست با عنایت به نوع كانون توجه تعیین نمود، چرا كه بین این دو متغیر تعامل وجود دارد.