تحليل راهبردي استفاده از فضاهاي پياده محور در طراحي شهري با تاكيد بر كاهش آلاينده هاي شهري

به دنبال آلودگی هوا كه متاثر از مصرف بالای سوخت های فسیلی درجهان كنونی می باشد سیاست كاهش استفاده از وسایل نقلیه شخصی می تواند راهگشا باشد و این امر با طراحی و تقویت فضاهای پیاده محور امكان پذیر میب اشد با بررسی تاریخ شهرسازی ایران می توان دریافت كه شهرها درگذشته از قابلیت پیاده مداری بالایی برخوردار بوده و پیاده روی به عنوان صالی ترین الگوی جابجایی مردم درداخل كانونهای زیستی به دلیل كم هزینه بودن یا دردسترس بودن آسان برای كلیه اقشار جامعه به شمار می رفت این امر پس از انقلاب صنعتی و سلطه ماشین ها برشهر بسیار كمرنگ گردید تا بدان جا كه فقدان این فضاهای پیاده محور شهرها را دچار مشكل نموده و برنامه ریزان و طراحان شهری ناگزیر به ارایه راهكارهایی درجهت احیا این فضاها برآمدند هدف ازاین تحقیق ارایه راهكارهای استفاده از فضاهای پیاده محور درراستای كاهش آلاینده ها دربحث مدیریت شهرهاست روش تحقیق این مقاله مبتنی برروش تحلیل توصیفی بوده و اطلاعات موردنیاز آن با استفاده از روش كتابخانه ای جمع آوری شدهاست نتایج بدست آمده دراین مقاله نشان میدهد كه مدیریت شهری با رویكرد به احداث گذرهای ویژه عابرپیاده درصورت انجام مكان یابی صحیح و ایجاد تسهیلات لازم برای عابریان پیاده می تواند به عنوان راه حلی جهت تشویق پیاده روی كاهش مصرف سوخت حذف آلاینده ها بالا بردن ایمنی رفاه اجتماعی و افزایش رونق اقتصادی كاربرد داشته باشد.