بررسي توسعه منابع آب و سطح زير كشت استان كرمان با مديريت منابع آب

بررسي و شناخت پتانسيل هاي آب و خاك به عنوان عامل زيربنائي توسعه كشاورزي ا ز مقدمات سرمايه گذاري جهت ايجاد اشتغال و بالا بردن درآمد ناخالص ملي مي باشد. استان كرمان با دارا بودن متوسط بارندگي سالانه 2500 ميلي متر از مناطق خشك و - 145 ميلي متر و قرار گرفتن در جوار كوير مركزي با تبخير سالانه 4000 نيمه خشك كشور محسوب مي شود لذا آب از ا هميت و ارزش زيادي به عنوان عامل اصلي رشد و توسعه برخوردار مي باشد. در اين تحقيق، هدف رسيدن به پاسخ اين سؤال است كه چنانچه كشاورزان استان از سيستمهاي آبياري با راندمان بالا از آب و خاك موجود استفاده نمايند آيا امكان جبران اضافه برداشت آبهاي زيرزميني و توسعه سطح زير كشت وجود دارد يا خير؟ در اين خصوص، نتايج تحقيقات انجام شده بر روي آب مورد نياز گياهان در سطح كشور مورد استفاده گرفت و همچنين از دستاوردهاي تجربي كشاورزان پيشرو و موفق با بازديدهاي صحرايي و ميداني بهره گيري گرديد . سپس به تفكيك هر شهرستان و اقليم هر يك، ايده آلهاي مصرف آب و سطح زير كشت كشاورزي مشخص گرديد . اين تحقيق نشان مي دهد كه مصرف آب فعلي در هر هكتار كشت استان كرمان بطور متوسط 10080 مترمكعب در سال است و اضافه برداشت سالانه آبهاي زيرزميني آن حدود 1 ميليارد متر مكعب است . چنانچه مصرف آب در هر هكتار ب ه 4000 متر مكعب كاهش يابد نه تنها اضافه برداشت جبران خواهد شد بلكه سطح كشت نيز به دو برابر موجود افزايش پيدا خواهد نمود.