ارزيابي پتانسيل ها و محدوديت هاي كاربري هاي شهري پيرانشهر بر پايه تكنيك SWOT و ارائه راهبردهاي ساماندهي آن

امروزه دسترسی عادلانه به زمین و استفاده بهینه از آن یكی از مؤلفه های اساسی توسعه پایدار محسوب می شود؛ چنانكه بدون ساماندهی زمین و تدوین برنامه ریزی اصولی برای آن نمی توان به الگوی بهینه زیست در شهرها دست یافت. با توجه به این مهم، پژوهش حاضر در پی تعیین كمبود سرانه های شهری در شهر پیرانشهر و شناسایی توان های كاربری زمین شهری و تدوین راهبردهای ساماندهی آن با استفاده از مجموعه عوامل درونی (قوت و ضعف) و بیرونی (فرصت ها و تهدیدها) می باشد. روش تحقیق پژوهش، توصیفی تحلیلی و از لحاظ ماهیت، كاربردی است. با استفاده از پیمایش داده های حاصل از پرسشنامه و مطالعات میدانی و با نظرخواهی از جامعه آماری پژوهش، به تعیین ابعاد چهارگانه تكنیك SWOT پرداخته شده است. نتایج نشان می دهد كه در بین عوامل SWOT، عامل فرصت ها با 1/76 بیشترین امتیاز را به خود اختصاص داده است و این امر حاكی از پتانسیل بالای كاربری های شهری پیرانشهر دارد؛ اما بر اساس اولویت بندی زیرعوامل، W3, S1 و O1, W4 و T2 دارای بیشترین امتیاز در بین زیرعوامل چهارگانه SWOT می باشند. براساس نتایج كلی، استراتژی كاربری زمین شهری پیرانشهر، استراتژی بازنگری (WO=3/43) می باشد و این نشانگر آنست كه بایستی با كاستن از ضعف ها حداكثر استفاده را از فرصت های موجود جهت ساماندهی كاربری های شهری پیرانشهر برد. بنابراین در وهله اول، باید راهبردهای WO، همچون: 1) به كارگیری سیاست هایی برای استفاده از پتانسیل های توسعه كالبدی شهر از درون جهت ساخت مساكن جدید و كاربری های موردنیاز، 2) كاهش مركزیت شدید خدماتی شهر پیرانشهر از طریق تسهیل در ایجاد و واگذاری واحدهای آموزشی، فرهنگی و درمانی در سطح شهرستان برای كاهش مراجعات به شهر كه نتیجه آن كاهش فضا و سرانه خصوصاً آموزشی و درمانی است،3) جداسازی كاربری های ناسازگار در سطح شهر و انتقال آنها به مكانی مناسب و... به مرحله اجرا گذاشته شود.