استفاده از كشت بافت در انگور

انگور با نام علمی Vitis vinifera، یكی از میوه های مهم بوده كه در سرتاسر دنیا كشت می شود. انگور یكی از گیاهان الگو جهت آزمایش های كشت بافت می باشد كه به دلیل توان بالای باززایی انگور از طریق كشت گره، تولید گیاهچه این گیاه از طریق كشت بافت در سطح بسیار وسیعی صورت می گیرد. از تكنیكهای مختلف كشت بافت در انگور استفاده می شود. تكثیر با استفاده از جوانه های جانبی و انتهایی به عنوان عمومی ترین و قابل اعتمادترین روش ازدیاد درون شیشه ای كلون ها پذیرفته شده است. ریز ازدیادی انگور بیشتر در ارقامی از انگور دارای اهمیت است كه به راحتی از طریق قلمه زنی تكثیر نمی شوند. اهمیت دیگر این روش در تولید گیاهان عاری از ویروس، حفاظت از ژرمپلاسم، تكثیر سریع ارقام جدید و مطالعه تنشهای فیزیولوژیكی در شرایط in vitro است. از دیگر تكنیكها تولید كالوس است. تولید كالوس در انگور می تواند با انگیزه های مختلفی صورت گیرد. تولید كالوس می تواند در تولید متابولیتهای ثانویه مانند تولید انواع آنتوسیانین نقش داشته باشد. تولید كالوس می تواند با هدف باززایی گیاه و یا جنین زایی باشد. در جنین زایی نیز اهداف مختلفی در نظر گرفته میشود از قبیل ریز ازدیادی گیاه، تغییرات ژنتیكی، هیبریداسیون سوماتیكی و تنوع سوماتیكی. كاربرد دیگر كالوس در برنامه های انتقال ژن میباشد كه در این حالت به كالوس تولید شده ژن مورد نظر منتقل شده و سپس كالوس تراریخت وارد مرحله باززایی گیاه یا جنین زایی می شود و در نهایت از كالوس تراریخت، گیاه تراریخت تولید خواهد شد و یا اینكه می توان انتقال ژن را به ریزنمونه ی مولد كالوس انجام داد و سپس به كالوس های تراریخت و نهایتاً به گیاهان تراریخت دست پیدا كرد.