شاخصه هاي مناظر شفابخش و تقابل آن با فضاي شهري

روند توسعه شهرها و صنعتی شدن سبب تبدیل چشم اندازه ای طبیعی پیرامون شهرها به چشم اندازه ای كشاورزی و درنهایت به محیط های مسكونی و صنعتی شده است.درنتیجه تخریب اكوسیستم های طبیعی،كل محیط طبیعی سرزمینبه فقر ژنتیكی،سادگیو نابودی سوق داده می شود.درمجموع تخریب اكوسیستم های طبیعی و تغییر چشم اندازهای طبیعی پیرامون و داخلشهر و مناظر شهری آشفته و فاقد عناصر طبیعی باعث بروز برخی عوارض نامطلوب و درنهایت موجب افت كیفیت زیستی و به خطر افتادن زندگی شهری و انسان ها می شوند.این مشكلات كه انسان درزمینهی اضطراب، افسردگی و خستگی روانیدارد ازنبود ارتباط با طبیعت نشأت می گیرد. در این مقاله بررسی شاخص های مناظر شفابخش و ارزیابی قابلیت به كارگیری آن در فضای شهریباهدف ارتقاء قابلیت شفابخشی فضای سبز شهری است. جهت حصول به هدف تحقیق از مطالعات اسنادی بهره گرفته شده است. با كنكاش در كتب و متون و تجربیات نوشتاری در زمینه مناظر شفابخش سعی در ارائه ساختاری كلی برای روند تحقیق شده است.در این پژوهش با ارائه راهكارهای طراحی جهت خلق فضاهایی متناسب بانیاز استفاده كنندگان عوامل تنش زارا در محیط كاهش داده و با ایجاد آرامش و امنیت به برآورده شدن نیازهای فردی و اجتماعی كمك كرد.