چكيده فارسي :
برنامهريزي روستايي به منظور تحقق اهداف توسعه پايدار روستايي نيازمند ابزاري ارزشمند براي ساماندهي
فضاهاي روستايي است، زيرا امروزه اين امر نقش بيشتري را در انتظام دادن به نظام فعاليت و سكونت روستايي عهده
دار شده است. بخشي از اين نقش از طريق نهادهاي محلي مشاركت مردم در تعيين خطوط اساسي برنامه ريزي و
مداخله در فرآيند مديريت روستايي فراهم مي شود. بر همين اساس، اصل تمركززدايي و واگذاري بخشي از امور به
مسئولان محلي ومردم به عنوان راهبردي اساسي وجه نظر حاكميت نظام جمهوري اسلامي قرار گرفته است. از جمله
برنامه هاي محوري براي نيل به راهبردهاي ذكرشده، تشكيل نهاد شوراهاي اسلامي از طريق برگزاري انتخابات است.
در مقاله حاضر، عملكرد شوراهاي اسلامي روستايي شهرستان مهر در استان فارس از ديدگاه ساكنين روستاها مورد
تجزيه و تحليل قرار گرفته است.نتايج به دست آمده حاكي از آن است كه شوراهاي روستايي، علي رغم اعتقاد و اعتماد
مردم روستايي به آنها در زمينه توانايي توسعه و بهبود وضع روستاها، به دلايلي از جمله تركيب نامتناسب اعضاي
شورا ،عدم همكاري مسئولان محلي با شوراها ، نا آشنا بودن با مقوله مشاركت و... فاقد كارايي لازم گشته اند.
