چكيده فارسي :
اثرات سوء زيست محيطي در بسياري از كارخانجات بزرگ صنعتي همجوار سكونتگاههاي روستايي؛ حاصل عدم
نگرش سيستمي در زمان استقرارآنها وعدم توجه به ابعاد زيست محيطي در گذشته (كه بيشتر بر اساس نظرات كارشناسي
مكانيابي گرديده است)مي باشد . گرچه در حال حاضر با انجام مطالعات ارزيابي زيست محيطي تاحدي مشكل مذكور حل
گرديده است ، اما باتوجه به اينكه بسياري از واحدها مشابه در كدهاي آلاينده قرار مي گيرند لذا، مشمول مطالعات مذكور
نشده يا پس از توسعه يا افزايش ظرفيت ملزوم به اجراي اين قانون مي گردند.دراين مقاله سعي مي گردد ضمن تجزيه
وتحليل پارامترهاي در نظر گرفته شده بعنوان ضوابط استقرار صنايع در قوانين موجود سازمان محيط زيست وهمچنين
بررسي ومطالعه موردي واحدكشتارگاه صنعتي مشهددر نزديك روستاي تپه سلام ،به نقاط ضعف موجود در ضوابط فعلي
پرداخته وراهبردهاي لازم را ارائه نمايد.
