توسعه گردشگري روستايي با رويكرد گردشگري پايدار

در عصر حاضر صنعت گردشگري به عنوان بزرگترين صنعت جهان امروز و يكي از اركان توسعه پايدار معرفي مي شود. توريسم اشكال مختلفي دارد كه اكنون شكلي نوين از توريسم با عنوان توريسم روستايي، با هدف توسعه پايدار جوامع محلي در نواحي روستايي، بعنوان ابزاري جهت توسعه اقتصادي و اجتماعي و يكي از مهمترين مشاغل مدرن در مناطق روستايي تجسم يافته است كه با تاثيرگذاري در سه بعد پايداري اقتصادي، اجتماعي و محيطي ضمن جلب مشاركت جامعه محلي در توسعه اقتصاد ملي با پتانسيل حفظ و حمايت از منابع طبيعي و محيط زيست باعث پايداري محيطي مي شود. در بعد اقتصادي، گامي جهت كاهش فقر با توسعه مراكز اشتغال كوچك، افزايش و تغيير شكل منابع در معرض خطر به سمت منابع پربازده و همراه با سودمندي و توزيع درآمد برمي دارد و در بعد اجتماعي نيز باعث كارآفريني و جلوگيري از مهاجرت، ارتباطات بيشتر روستاييان با ساير جوامع و فرهنگ هاي متنوع و شناساندن هويت محلي و رفاه و نهايتا ايجاد توسعه پايدار روستايي مي گردد. هدف توسعه پايدار روستايي گسترش امكانات و بهبود شرايط زندگي نسل كنوني و نسل هاي آتي اقشار آسيب پذير روستايي است. در اين مقاله نيز با توجه به اهميت موضوع ، سعي شده است كه ضمن تعريف مفاهيم توريسم روستايي و توسعه پايدار به بررسي نقش گردشگري روستايي به عنوان يكي از راهكارهاي توسعه پايدار پرداخته شود. اين مقاله از طريق مطالعه اسناد و منابع كتابخانه اي انجام گرفته است.