تاثير كشاورزي ارگانيك بر امنيت غذايي و توسعه آن در جوامع روستايي كشور

اگرچه دستاوردهاي كشاورزي صنعتی در تولید مواد غذایی غیرقابل انكار است، ولی پیامدهاي منفی ناشی از آن نیز از ابعاد مختلف اقتصادي – اجتماعی و زیستمحیطی قابل توجه است.بههمین دلیل امروزه جستجو براي نوعی كشاورزي جایگزین معطوف شده است. كشاورزي ارگانیك مدیریت تولید مناسب است كه باعث تقویت و توسعه سلامت اكوسیستمهاي زیستی، چرخههاي زیستی و فعالیتهاي بیولوژیكی خاك میشود. این نظریه تاكید دارد كه از نهادههاي داخل مزرعه استفاده شده و از نهادههاي بیرونی استفادهاي نشود و براي این منظور احتیاج به سیستمهاي تطابقپذیري در هر منطقه نیاز است این كار باعث استفاده از روشهاي زیستی، مكانیكی و بدون استفاده از نهادههاي خارجی سنتزشده صورت میگیرد. خیلی از تغییرات محیط زیست در درازمدت اتفاق میافتد. در كشاورزي ارگانیك چون مطابق اكوسیستم رفتار میشوداثر مخربی براي محیط زیست ندارد. كشاورزي ارگانیك اگرچه از دهه 1970 مورد توجه بیشتري در جامعه علمی جهان واقع شد، در كشور ما بهتازگی مورد توجه قرار گرفته است. در مجموع میتوان گفت در كشورهاي در حال توسعه، رشد كشاورزي ارگانیك آهسته و با چالشهاي بسیار مهم روبرو، اما بدلیلتكیهي بیشتر آنها بر منابع طبیعی و انسانی علاقه به كشاورزي ارگانیك در حال رشد میباشد.