اثربخشي رويكرد روايت درماني گروهي بر باورهاي غير منطقي دانش آموزان دختر پايه متوسطه دوم

این پژوهش با هدف اثر بخشی رویكرد روایت درمانی گروهی برباورهای غیر منطقی دانش آموزان دخترر دوره متوسطه دوم شهراندیمشك صورت گرفت. روش این پژوهش تجربی و طرح پیشآزمون – پس آزمون با گروه گواه می باشد. متغیرر مستقل روایتدرمانی و متغیرهای وابسته باورهای غیرمنطقی و شادكامی میباشند. ابتدا به روش نمونه گیری تصادفی ساده دو دبیرستان انتخابشدند و از میان 100 نفر دانش آموزدختر پایه دوم متوسطه، 30 نفركه باورهای غیر منطقی بالا داشتند، به روش نمونه گیری هدفمندانتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند.ابزار پژوهش عبارت بود از: پرسشنامه باورهای غیر منطقی جونز كهاز روایی و پایایی قابل قبولی برخوردار بودند. نتایج حاصل ازپرسشنامه در هر دو مرحله با استفاده از تحلیل واریانس (مرانكوا)تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها نشان می دهد كه رویكرد روایتدرمانی بركاهش باورهای غیر منطقی اثر بخش بوده است. نتیجهگیری: نتایح یافته ها نشان می دهد كه اثر رویكرد روایت درمانی درطول زمان بر باورهای غیرمنطقی دانش آموزان تأثیر پایدار داشته وبا این روش می توان باورهای غیر منطقی دانش آموزان را كاهش داد.