بررسي جايگاه ايران در جذب توريسم پزشكي در مقايسه با كشورهاي حوزه خليج فارس

خلاصه مقاله: توريسم پزشكي نوعي از گردشگري است كه در آن مسافرت به منظور درمان بيماري‌هاي جسمي مي‌باشد. در ايران با وجود كيفيت بالاي خدمات درماني و قيمت ارزان، به علت نبود تبليغات مناسب، اين صنعت هنوز جايگاه خود را بازار نيافته است و گام‌هاي نخست را طي مي‌كند. در حالي‌كه دولت براساس برنامه‌ريزي‌هاي خود بايد تا پايان برنامه چهارم توسعه 30 درصد از نيازهاي درماني كشور را از طريق صدور كالا، خدمات پزشكي و توريسم درماني فراهم كند. از جمله رقيبان ايران در حوزه خليج‌فارس مي‌توان اردن و دبي را نام برد. كشور اردن سالانه 500 ميليون دلار درآمد ارزي از توريسم درماني دارد. دربي از چند سال پيش شهرهاي سلامت را راه‌اندازي كرده و با برخي از دانشگاه‌هاي معتبر دنيا براي توسعه اين مراكز قرارداد بسته است. توريسم پزشكي در سال 2010 درآمدي بالغ بر 7 ميليارد درهم براي امارات داشته است. ايران در سال 83 تقريباً 12 هزار بيمار خارجي ذيرش كرده است كه اين ميزان در سال 84 به 17 هزار و پانصد نفر رسيد ولي متاسفانه آمار قابل استناد از درآمدهاي حاصل از جذب توريسم درماني در سالهاي اخير در ايران وجود ندارد. چالش اصلي، نبود مديريت يكپارچه در اين حوزه است و از آن‌جايي كه چنين ايده‌اي در ايران تقريباً نو مي‌باشد، به نظر مي‌رسد تهيه طرحي كه به اين مسئله به طور همه جانبه بپردازد و نيز تجارب كشورهاي ديگر در اين خصوص را مطالعه نمايد، به سياست گذاران كمك خواهد كرد تا براي جذب توريسم پزشكي با رويكردي علمي و بومي حركت نمايند. كلمات كلیدی: جاذبه‌هاي گردشگري، گردشگري پزشكي، ايران، حوزه خليج فارس