بررسي غم غربت ( نوستالژي) در اشعار نزاري قهستاني

نوستالژي یا غم غربت را، نخستین بار یك پزشك سوئیسی به نام جوهانس هوفر ساخت و به كار برد. این اصطلاح به مرور وارد روانشناسی و ادبیات شد و به حالتی اطلاق شد كه به صورت ناخودآگاه در فرد به شكل درد، حسرت وغم نسبت به گذشته، زادگاه و خاطرات تلخ و شیرینی كه در گذشته رخ داده ظاهر میشود. این احساس در ادبیات به شكل شعر و نوشته هایی با مضامین درد، رنج،دوري از یاران و دوستان و معشوق ، غم غربت و دلزدگی از زمان و مكانی است كه شاعر یا نویسنده در آن به سر می برد و دلتنگی براي گذشته، نمود مییابد. یكی از این شاعرانی كه رویاي زندگی گذشته و بازگشت به زادگاه و دیدار یاران را در سر میپروراند، نزاري قهستانی است. در آثار این شاعر به ویژه در سفرنامه و غزلیات این موضوع بارنگ و بویی خاص دیده میشود. از این رو نگارندگان در این مقاله ابتدا تعریف جامع ومانعی از این اصطلاح روانشناسی ارائه كرده و سپس براساس آن جلوه هاي گوناگون این احساس درد را در اشعار نزاري نشان داده و به تحلیل آن پرداخته اندو از این بررسی این نتایج حاصل آمد كه نوستالژي در اشعار نزاري از نوع حسرت براي روزگاران گذشته، گذشتن عمر،حسرت براي دوري از یاران و معشوق و ممدوح و دیار تجلی می یابد.