بررسي مفهوم ((عشق)) در شعر نيما يوشيج

ادبیات فارسی در هیچ زمانی از حقیقت عشق خالی نبوده است اما این حقیقت همواره جلوه های متفاوتی را پذیرفته است، تصویری كه شاعران معاصر از عشق، در شعر بر جای نهاده اند. هرچند همگام با ادبیات كلاسیك است اما به تناسب تغییر نوع نگاه شاعران به شعر، مشخصه های خاصی را پذیرفته است این نوشتار به ارزیابی مفهوم عشق در شعر نیما یوشیج پرداخته است وبراساس نگاه و نظریه های شاعر در آثار منظوم و منثور، عشق فردی، اجتماعی، انسانی و پیوستگی عشق و طبیعت را در اشعارش مورد تحلیل قرار داده است و نشان داده است كه نیما عشقی شاعرانه را چاشنی هنر خویش قرار می دهد و با رسیدن به بینشی انسان گرایانه و دریافت حقیقتی دیگر از عشق، اندوه و عشق شاعر انسان گرا نیز متفاوت می دند و طبیعت برای او تداعی گر عشق و محبت است.