تدوين راهبردهاي توسعه مكانيزاسيون كشاورزي با استفاده از برنامه ريزي راهبردي

ضعف در روش شناسي توسعه ي مكانيزاسيون يكي از يزرگترين دلايل عدم وجود برنامه اي منسجم و مدون در اين بخش است. براي برنامه ريزي در اين حوزه تعيين مواردي از قبيل فرايند توسعه ، رسالت، چشم انداز، عوامل پيش برنده و باز دارنده توسعه مكانيزاسيون، نقاط ضعف و قوت وضعيت موجود، اهداف بلند مدت و راهبردهاي توسعه مكانيزاسيون ضروري مي باشد. پژوهش مذكور از نوع كاربردي و توصيفي بوده و به روش پيماشي و اسنادي در استان خوزستان صورت گرفته است. به منظور گرد آوري اطلاعات از ابزارهاي پرسش نامه، مصاحبه و مشاهده ميداني كمك گرفته شد. جامعه آماري نمونه در اين پژوهش 150 نفر از متخصصين در حوزه هاي مختلف مهندسي كشاورزي و مكانيزاسيون بودند. در اين پژوهش ابتدا رسالت (هدف بنيادي)، چشم انداز و اهداف بلند مدت تعيين و سپس راهبردهاي توسعه مكانيزاسيون تدوين شدند. پايين بودن توان مالي بهره برداران در تامين ماشين آلات كشاورزي مورد نياز و وجود انگيزه و علاقه مندي كشاورزان در بخش كشاورزي به ترتيب به عنوان مهمترين عوامل باز دارنده و پيش برنده توسعه مكانيزاسيون مطرح شدند. همچنين نتايج حاصل از پژوهش ها نشان داد كه اهم چالش هاي فرآوري توسعه مكانيزاسيون كشاورزي در چهار گروه چالش هاي (اجتماعي و فرهنگي) و (اقتصادي) و (فني و مهندسي) و ( برنامه ريزي مديريتي) قابل طبقه بندي است. از ميان راهبردهاي توسعه مكانيزاسيون كشاورزي افزايش توانمندي هاي زارعين از طريق در دسترس بودن انتخاب هاي وسيعي از ادوات با كيفيت، آموزش و فرهنگ سازي مناسب در جهت ارتقاي مهارت هاي فني ايشان و افزايش قدرت خريد كشاورزان به عنوان راهبرد بهينه انتخاب گرديد