ايمني و نقش آن در توسعه پايدار روستا

در اين مقاله نقش ايمني را هم در محيط زندگي كشاورزان (مسكن) و هم در محيط كاري آنان (كشاورزي) مورد بررسي قرار داده ايم. شاخصهاي مسكن، ابزار سنجش وضع مسكن و روند تحول آن و همچنين ارزيابي ميزان موفقيت در تحقق سياست هاي مسكن مي باشند. البته در تدوين اهداف برنامه هاي آتي نيز از اين شاخصها استفاده مي شود. هدف از اين مطالعه بررسي و مقايسه شاخصهاي بهداشتي و شاخصهاي ايمني در سكونتگاههاي سنتي و خانه هاي طرح مسكن روستايي بم است. اين مطالعه درسال 1389 به روش نمونه برداري سيستماتيك انجام شد. وضعيت شاخصهاي بهداشتي و ايمني در 519 مسكن طرح روستايي و 283 مسكن سنتي در 10 روستاي منطقه بم با چك ليستهاي استاندارد مورد بررسي و مقايسه قرار گرفت. نتايج نشان داد كه وضعيت آشپزخانه و اتاقها مطلوبتر از خانه هاي سنتي بود، ولي وضعيت حمام و توالت در هر دو نوع سرپناه در اغلب موارد غير قابل قبول گزارش شد . وضعيت ايمني اتاقها و آشپزخانه درخانه هاي طرح مسكن روستايي مطلوبتر بود، ولي درخانه هاي سنتي، ايمني در حمام و راه پله مطلوبتر مشاهده شد. مطالعه انجام شده بهبود نسبي در وضعيت شاخصهاي خانه هاي طرح مسكن روستايي را نسبت به خانه هاي سنتي نشان مي دهد، هرچند هنوز با وضع مطلوب فاصله زيادي وجود دارد. در بخش بعدي شناسايي و تدابير پيشگيرانه درخصوص مخاطرات كشاورزان در عمليات كشاورزي شامل ايمني مواد شيميايي، ايمني ماشينها و وسايل كشاورزي به منظور صحت و ارتقاي سلامتي كشاورزان مورد بررسي قرار گرفت در پايان پيشنهاد مي شود برنامه ساخت مسكن بايد به گونه اي طراحي شود تا همراه با بهبود مؤلفه هاي ساختاري مسكن، به ارتقاي استانداردهايي بپردازد كه در بالا بردن سطح سلامت روستاييان ضروري به نظر ميرسد. و همچنين شناسايي مخاطرات و تمام حوادث مربوط به امور كشاورزي و نحوه مقابله با آنها انجام شود تا گامي موثر در راستاي توسعه پايدار روستاها برداشته شود.