نقش تفكر انتقادي در يادگيري افراد

هدف از نگارش اين مقاله بررسي تفكر و تاثير آن در ميزان يادگيري دانش آموزان است. امروزه با وجود تغييرات بسياري كه در فناوري و زندگي بشر به وجود آمده است ديگر نمي شود يادگيري هر مطلب بدون چون و چرا باشد؛ اين موضوع به خصوص در آموزش و پرورش هر كشور به عنوان مجري اصلي تعليم و تربيت هم قابل صدق است. واضح است كه يادگيري بدون چون و چرا در عصر حاضر كاربردي ندارد و همين موضوع باعث رشد سطح تفكر و توانايي نقد در دانش آموزان مي شود كه از ادغام اين دو تفكري با نام انتقادي به وجود مي آيد. از مهم ترين اهداف ايجاد تفكر انتقادي مي توان پرورش فردي با قدرت تحليل و نقد همراه با تفكر و قضاوت صحيح ياد كرد. ضرورت هاي بسياري براي ايجاد اين تفكر بيان شده كه اهم آن ريشه در وجود انسان دارد چون دائما ميل به واكاوي و جستجو گري دارد. موانعي بسياري هم در آموزش و پرورش اين تفكر وجود دارد از جمله عدم علاقه و عدم وجود انگيزه؛ مثلا در برخي از مدارس امروزي به دليل توجه به برخي از رويكردهاي روانشناختي به اين موضوع بي توجهي شده و فقط بر انتقال مفاهيم صرف كفايت مي كنند و از پرورش دانش آموز خلاق و متفكر فاصله گرفته اند.