مقايسه عملكرد و اجزاي عملكرد سه روش كاشت جديد گندم با روشهاي مرسوم

گندم يكي از محصولات راهبردي در كشاورزي ايران مي باشد. در راستاي ايجاد تحول در روند كاشت گندم در كشور ايران تحقيقي بر روي اثر شش روش مختلف تهيه زمين و كاشت بر سبز شدن گندم آبي با مقايسه عملكرد دانه و اجزاي عملكرد آنها انجام گرفت تا بتوان با انتخاب و استفاده از مناسبترين ماشينهاي كاشت موجود در منطقه، بهترين روش كاشت را پيشنهاد نمود. روشهاي مرسوم عبارت بودند از كاشت با ماشين بذر پاش + زدن ديسك + زدن شيار باز كن (T1)، كاشت با خطي كار ساده + زدن شيار باز كن (T2) كاشت با خطي كار ساده و روش كاشت بصورت مسطح (T3) و روشهاي جديد شامل زدن شيار باز كن + كاشت با خطي كار ساده (T4)، زدن شيار بازكن + كاشت با خطي كار جديد (شيار بازكنهاي آن حالت جوي و پشته اي دارند) (T5)، زدن شيار باز كن + كاشت با خطي كار جديد + بسترساز (T6) بود. براي اجراي اين تحقيق از طرح بلوك هاي كامل تصادفي با شش تيمار (روشهاي مختلف تهيه زمين و كاشت در سه تكرار استفاده گرديد. بذر مورد استفاده در اين آزمايش گندم الموت بود. سپس تاثير عوامل آزمايشي بر عملكرد دانه (kg / ha ) و اجزاي عملكرد شامل تعداد ساقه هاي بارور، تعداد دانه در سنبله، وزن هزار دانه و شاخص برداشت (HI) اندازه گيري شد. نتايج بدست آمده از اين تحقيق نشان داد كه هيچ اختلاف معني داري بين تيمارها در عمق قرارگيري بذر، تعداد بوته سبز شده در واحد سطح، درصد كل سبز شدن، قطر متوسط وزني كلوخهها در دو عمق 0-10 و10-20 سانتيمتر، شاخص مخروطي در سه عمق 10-5، 20-10 و 30-20 سانتيمتر، تعداد ساقه هاي بارور، ميانگين وزن هزاردانه و شاخص برداشت وجود نداشت؛ أما اثر معني داري بريكنواختي توزيع افقي بذر، عملكرد دانه و متوسط تعداد دانه در سنبله داشت. تيمار T3 در مقايسه با بقيه تيمارها داراي كمترين ميانگين فاصله بذر، كمترين قطر متوسط وزني، بيشترين تعداد دانه در جوانه، بيشترين تعداد ساقه هاي بارور و بيشترين عملكرد دانه بود. تيمار T6 داراي كمترين تعداد ساقه بارور و بيشترين تعداد دانه در سنبله، وزن هزار دانه و شاخص برداشت بود. دو روش T3 و T6 در بسياري از موارد بر روشهاي ديگر ارجحيت داشتند.