شناسايي پيشران هاي توسعه ي منطقه اي با رويكرد تحليل سيستمي (مطالعه موردي: استان گيلان)

دسترسي به توسعه ملي و منطقه اي آرمان بزرگ هر ملتي است. تحقق اين امر مستلزم آن است كه بهترين رويكردها و روش ها براي تعيين مسير توسعه به كار گرفته شود. وضعيت كنوني جهان استفاده از رويكرد آينده نگاري در برنامه ريزي ملي و منطقه اي را اجتناب ناپذير كرده است. از اين رو پژوهش حاضر بر رويكرد آينده نگاري تكيه دارد. از طرف ديگر پيچيدگي هاي جهان واقعي استفاده از ابزارهاي انتزاعي چون نظريه ها و مدل ها را به منظور ساده كردن درك اين سيستم هاي پيچيده، ضروري كرده است و استفاده از رويكردهاي سيستماتيك توسعه يافته است. بنابراين تمركز و هدف پژوهش حاضر ارزيابي وتحليل متغيرهاي توسعه استان گيلان، با بهره گيري از رويكرد سيستمي مي باشد. اين پژوهش در نظر دارد ضمن تحليل سيستماتيك منطقه و عوامل و متغيرهاي موثر بر آن، با استفاده از روش هاي آينده نگاري به شناسايي پيشران هاي توسعه استان بپردازد. روش تحقيق پژوهش حاضر تحليل ساختاري است. براي تجزيه و تحليل داده ها از روش تحليل آثار متقاطع و نرم افزار ميك مك بهره گرفته شده است. اين تحقيق از نظر ماهيت داده ها، كيفي و از نظر روش گردآوري داده ها، اسنادي وپيمايشي است. نتايج اين پژوهش نشان داد كه متغيرهاي كليدي راهبردي توسعه استان گيلان در افق 1410 شامل جمعيت،شيوه ي مديريت كلان كشور، تكنولوژي توليد، پيوند صنعت و كشاورزي با دانشگاه، مخاطرات طبيعي، تعصبات قومي و قبيله اي، فرهنگ مصرف، سطح روابط كشور با منطقه و جهان، بهره وري توليد و تحقيق و توسعه اند.