بررسي نقش صنايع روستايي در توسعه روستاها

بر اساس آمار منتشر شده از سوي سازمان ملل متحد تقريبا 64 درصد از جمعيت جهان را روستاييان تشكيل مي دهند. در آسيا و آفريقا اين نسبت به 76 درصد هم مي رسد و در كشور ايران طبق آمار موجود جمعيت روستايي بيش از 31درصد مي باشد. بر اين اساس امروزه در راستاي نيل به خودكفايي در تمام زمينه هاي ممكن ايجاد فرصت هاي شغلي براي جمعيت فزاينده كشور بويژه جوانان روستايي، افزايش توليد و امنيت غذايي نيازمند يك برنامه ريزي استراتژيك توسعه مي باشد. لازمه اين كار هماهنگي بين بخش هاي كشاورزي صنعت،خدمات در روستا به نحو مشخصي مي باشد و بر همين اساس ايجاد صنابع روستايي مي تواند توليد را تحرك بخشيده و زمينه اشتغال، افزايش درآمد روستاييان را فراهم آورند و همچنين باعث جلوگيري از مهاجرت روستاييان به شهرها شوند. بدون وجود صنايع روستايي توليد محصولات كشاورزي با مشكل مواجه شده و علاوه بر آن امنيت غذايي به مخاطره مي افتد و معضلات اجتماعي افزايش مي يابد. نتايج حاصل از تجارب كشورهاي در حال توسعه علي الخصوص چين و هند مويد اين امر مي باشد كه صنايع روستايي مي تواند نقش حياتي و موثري را در فرآيند توسعه همه جانبه روستايي و بهبود وضع روستاييان و گسترش عدالت اجتماعي ايفاء نمايد.