سير تحول و كيفيت جاندار پنداري در كودكان سه گروه سني

همان گونه كه رشد زيستي انسان داراي مراحلي است، تفكر وي نيز مراحلي از رشد و تغيير را سپري مي كند. برخي روانشناسان نظير پيازه و ويگوتسكي، اين مراحل را نشان داده و درباره ويژگي هاي آنها به بحث و بررسي پرداخته اند. يكي از ويژگي هاي تفكر كودك در مراحل نخست زندگي، اعتقاد راسخ وي به آنيميسم يا جاندار پنداري است. جاندار پنداري كودكانه عبارت است از گرايش كودك در زنده و هوشيار دانستن موجودات بي جان. بر اساس اين گرايش اجسام به منزله موجودات زنده و صاحب اراده اند. آنيميسم مي تواند در گفتار، نقاشي ها، و بازي هاي كودكان نمود يابد. در اين پژوهش 220 كودك پنج تا يازده سال به منظور بررسي تفكر آنيمستي، برگزيده شدند. روش پژوهش بهره گيري از پرسش در سه حوزه «طبيعت»، «اشياء»، و «مفاهيم انتزاعي» بود. هدف از اين بررسي درك چگونگي تحول و تكوين تخيل اين كودكان، سنجش آن با رده سني ايشان، و دريافت ميزان و نوع رابطه تفكر آنيميستي ايشان با عوامل ديگري چون محيط، خانواده، رسانه ها و آموزه هاي رسمي بود تا تأثر و تغذيه تفكر كودكان از اين آبشخورها نمايانده شود.