مضامين عارفانه و عاشقانه در غزليات فرصت الدوله شيرازي

هدف از اين مقاله بررسي مضامين عارفانه و عاشقانه در غزليات فرصت شيرازي است . وي با نام ميرزا محمد نصير حسيني ملقب به فرصت الدوله و متخلص به فرصت ، معروف به ميرزا آقا ( 1339 - 1271) يكي از اديبان بزرگ دوره ي قاجار و از شاعران سبك بازگشت ايران به شمار مي آيد. او در همه ي علوم زمان خود از جمله موسيقي، منطق، حكمت، نجوم، هيات، هندسه، حساب و اسطرلاب سر آمد ديگران بوده و به زبان انگليسي نيز آشنايي داشته است. در شعر از سعدي، حافظ، سنايي، خاقاني و مولوي پيروي نموده است . روش اين تحقيق بر روي صد و هشتاد غزل فرصت ميباشد. نتايج اين پايان نامه بررسي مضامين عارفانه مانند خرابات، رياضت و ... و مضامين عاشقانه مانند زلف، گيسو ، لب و ... در اشعار او ادامه دهنده ي مضامين شاعران قبلي است اما با سبك و نگرش زباني فرصت . هرچند در مضمون آفريني بهره ي چنداني ندارد اما در تكرار مضمون همچون قند مكرر ماهر و چرب دست است.